Τη συνταγή αυτή την είδα στο Μπουκιά σε συχώριο με τον Ηλία Μαμαλάκη. Μου άρεσε πάρα πολύ και είπα να το δοκιμάσω. Έγινε σούπερ!!! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Υλικά 1 κιλό σουπιές φρέσκιες με το μελάνι τους 1 κρεμμύδι μεγάλο κομμένο σε φέτες 2 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φετάκια 1 πιπεριά κόκκινη ψιλοκομμένη 1 πιπεριά κίτρινη ψιλοκομμένη 1/2 πιπεριά πράσινη ψιλοκομμένη 1/2 κιλό κριθαράκι 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο 1 ποτηράκι κρασί κόκκινο αλάτι πιπέρι

Το πέστο υπάρχει σε 2 εκδοχές,για μένα. Η μια είναι η κλασσική ιταλική με παρμεζανα,βασιλικό, κουκουνάρι και η άλλη του Ηλ.Μαμαλάκη με δυόσμο,αμυγδαλα και Σαν Μιχάλη ....αγαπώ την ελληνική εκδοχή αν και ενίοτε κάνω και την ιταλική,βάζοντας όμως πάντα αμυγδαλο γιατί δε μ'αρέσει καθόλου το κουκουνάρι Σας δίνω και τις 2...τις αναλογίες τις προσαρμόζετε κατα τα γούστα σας ... 100 γρ.φρέσκο δυόσμο(και ο ξερος καλός ειναι)/βασιλικός 100 γρ ελαιόλαδο 100 γρ Σαν Μιχάλη τριμμενο/παρμεζάνα reggiano 100 γρ αλεσμενα αμύγδαλα/κουκουνάρι 1 σκελίδα σκόρδο 3 κ.σούπας ξύδι(ή και περισότερο) λιγο αλάτι-πιπερι Η εκτέλεση απλή.Χτυπάμε στο μπλεντερ το λάδι,το σκορδο,το δυόσμο(ή τον βασιλικό για την ιταλική εκδοχή) ώσπου να γίνουν ένας παχύρευστος πολτός,αν είναι πολύ πηχτός ρίχνουμε μερικές κουταλιές νερακι.Προσθέτουμε τ'αμύγδαλα(ή το κουκουνάρι) και στη συνέχεια το τυρί.τελευταίο μπαινει το ξύδι.Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε με επιπλεον ξύδι,αλατι και πιπέρι. Διατηρείται σε βάζο στο ψυγείο για αρκετό καιρό,αρκει η επιφανειά του να σκεπάζεται με λίγο λαδάκι. Είναι σούπερ με μακαροναδα,φυσικά,αλλά και ψητά μπιφτεκια και λαδερά φαγητά(τελειο με τα φασολακια του καλοκαιριού)

Πεινούσαμε το Σαββατόβραδο αλλά, με το ένα και το άλλο πού όρεξη για πολλά...θέλαμε κάτι απλό να μας "στηλώσει". Ο κ.Μαμαλάκης και η συνταγή της κας Κικίτσας εκ Μονοδενδρίου έδωσαν τη σεμνή και διακριτική λύση... Πρόκειται για ένα λιτό σνακ κι εύκολο στην προετοιμασία του, εξαιρετικά γρήγορο και χωρίς ιδιαιτερότητες στη γεύση. Γιαυτό και απαιτεί να δώσετε ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιλογή της φέτας...να είναι έντονα πικάντικη ή βουτυράτη με έντονη γεύση...(Κοίτα ποιός μιλάει για φέτα, εγώ που απεχθάνομαι και τη μυρωδιά της!) Αφού η λιχούδα cook έχει χάσει την όρεξή της με όσα τραγικά μας συμβαίνουν, ας αναρτήσω τις δικές μου (παραδοσιακές πάντα) μαγειρικές εμπειρίες. Ανακατέψτε με το χέρι 3 χούφτες αλεύρι, 2 αυγά, 1 φλυτζάνι νερό κι αλατοπίπερο. Θα έχετε ένα πυκνό χυλό τον οποίο θα στρώσετε σε "πολύ καλά λαδωμένο" ταψί. Από πάνω θα μπήξετε πολλά κυβάκια φρέσκο βούτυρο(μου βρισκόταν το Θυμέλη Μυτιλήνης, απίθανο!) και τέλος θα απλώσετε 200 γρ. φέτας τριμμένης με τα δάχτυλα. Το ψήνετε κι αν θέλετε ρίξτε προς το τέλος και λίγη ρίγανη, αν και δεν πρόσθεσε μεγάλη διαφορά στη γεύση της πίτας μου. Απλό, ελαφρύ και μην φοβάστε, δεν κολλάει στο ταψί. Κάνει και για παιδική γεύση (αν και δεν ενθουσιαζόμαστε μάνα και γιος...)

200 γρ ρυζι λαδι αλατι Aπλά σωτάρουμε ας πουμε το ρυζι και μετά του βαζουμε το νερο  που αναλογει και αλατι και βραζουμε σε χαμηλή φωτια. Την φάση την εκανα μετά απ οταν  ειχα παρει μεσω τσατ συνταγη για μανεστρα [ποντιακη συνταγη]   που σωτάρανε την μανέστρα [κριθαρακι].  Μετά έμαθα οτι έτσι το εκανε η προγιαγια μου :ρ δεν μετρω με γραμμαρια, βαζω δυομιση σεσουλακια ρύζι, που στον ογκο ειναι σαν δυομιση φλυτζανια , και βαζω το ιδιο νερο . Δλδ 1 κουπα ρυζι μια κουπα νερο.   Σαν συνταγη την ειχε ο μαμαλάκης απο μια αιγυπτια μαγειρισα.. αλλα αυτη εβαζε κι αλλα πραματα. Μαστιχα, λιπος [δεν θυμαμαι απο τι ζωο] και αλλα πραμματα σάλτσες και τέτοια, την φαντασια σας βάλτε ενα γρηγορο που κανω, κοβω ενα κρεμυδι, το σωταρω και ριχνω και  μανιταρια , και αφου γινει συτο το ριχνω στο ετοιμο ρυζι και ανακατευω

Αφού γνώρισε και σιγά - σιγά ανακαλύπτει τον μυστηριώδη και γοητευτικό κόσμο της μαγειρικής, ο εργένης αποφάσισε να μοιραστεί τα επιτεύγματά του με φίλους και γνωστούς, ετοιμάζοντας, μέρες που είναι, μια μικρή μάζωξη εν είδει ρεβεγιόν - κοινώς, φαγοπότι. Καταστρώνοντας λοιπόν το μενού της επικείμενης βραδιάς συνειδητοποιεί πως η δράση πρέπει να μεταφερθεί από το τραπέζι στον μπουφέ (το ίδιο έπιπλο στην ουσία, χωρίς καρέκλες), με διάθεση γιορτινή αλλά εδέσματα εύκολα στην ετοιμασία τους και ασφαλώς οικονομικά. Δύο οι βασικοί κανόνες για κάθε πάρτυ που προβλέπει φαγητό: πρώτον, όλα θα πρέπει να τρώγονται στα όρθια - ει δυνατόν και με τα χέρια - καθώς ο εξοπλισμός του μοναχικού του νοικοκυριού δεν επιτρέπει πολυτέλειες. Όπου σερβίτσια και μαχαιροπήρουνα, χάρτινα πιάτα και οδοντογλυφίδες. Επομένως σαλτσερά φαγητά και ζυμαρικά καλύτερα να μένουν για ολιγομελή τραπεζώματα. Δεύτερον, οι καλεσμένοι σίγουρα θα είναι περισσότεροι από τους προβλεπόμενους («είπα και σε δυο φίλους», «δεν σε πειράζει να φέρω και τον ξάδερφό μου;»), οπότε σοφά υπολογίζει εξ αρχής περισσότερο φαγητό για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή χορτασμένοι. Επί το έργον, στήνοντας τον μπουφέ, η αρχή γίνεται με εκείνο που οι περισσότεροι θα αναζητήσουν, τους μεζέδες από κρέας. Πιστός στον ταπεινό προϋπολογισμό του, θα επιλέξει εδέσματα που συνδυάζουν το χαμηλό κόστος με τη χορταστική ποσότητα. Με τα εμβληματικά για κάθε πάρτυ, από την εφηβεία του ακόμα, λουκάνικα κοκτέιλ, τους αγαπημένους όλων κεφτέδες και το πασπαρτού κοτόπουλο ετοιμάζει λοιπόν τα βασικά του μπουφέ. Όσο οι μέρες περνούν, θα εντοπίσει τις πλέον ταιριαστές συνταγές για τα νόστιμα συνοδευτικά τους και, φυσικά, τα γλυκίσματα. Photo: fionasjapanesecooking.blogspot.gr Εκδοχή πρώτη: λαχταριστά, μεθυσμένα λουκανικάκια - για περίπου 50 χρειάζονται ωμά λουκάνικα “κοκτέιλ” 100 γραμμάρια από μαρμελάδα πορτοκάλι 2 κ.σ. χυμός λεμονιού ¼ φλιτζ. βότκα αλάτι και πιπέρι Η ιδέα ανήκει στην ιέρεια των απλών συνταγών και προσωπική του - εν αγνοία της - εκπαιδεύτρια στα της κουζίνας, Nigella Lawson. Με έμπνευση από το περιλάλητο κοκτέιλ Cosmopolitan προτείνει την ετοιμασία των λουκάνικων ως εξής:
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς και στρώνουμε ένα ρηχό ταψί με αλουμινόχαρτο ή χαρτί φούρνου. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη μαρμελάδα, τον χυμό λεμονιού και τη βότκα. Όσο πιο λεία υφή έχει η μαρμελάδα, τόσο καλύτερα θα καλύψει τα λουκανικάκια κατά το ψήσιμο, οπότε προσέχουμε να μην έχει μεγάλα κομμάτια φρούτου. Απλώνουμε τα λουκάνικα στο ταψί και τα περιλούζουμε με το μίγμα. Ανακατεύουμε καλά ώσπου η σάλτσα να τα καλύψει όλα - αν δεν αρκεί, φτιάχνουμε λίγη ακόμα με τον γνωστό τρόπο. Αφήνουμε τον φούρνο στην ίδια θερμοκρασία και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά με μία ώρα, κουνώντας το ταψί ανά 20 λεπτά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα απ' όλες τις πλευρές. Ίσως η μαρινάδα φαίνεται μπόλικη και αραιή - δεν ανησυχούμε, μόλις τελειώσει το ψήσιμο, θα έχει μετατραπεί σε λαχταριστό σιρόπι και τα λουκανικάκια θα θυμίζουν ζουμερές καραμέλες. Ξεφουρνίζουμε και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι ανακατεύοντας. Σερβίρουμε σε πλατιά πιατέλα, ιδεωδώς με αρκετή μουστάρδα στο πλάι. Photo: livinglou.com Αν τώρα για τον μπουφέ του επιλέξει λαχταριστά μπουτάκια, θα χρειαστεί: 8 μπούτια κοτόπουλου μία σκελίδα σκόρδο λιωμένη (ή παραπάνω, αν το έχει σε εκτίμηση) αλάτι, κύμινο, πάπρικα, πιπέρι 6 κ.σ. μέλι 1 κ.γ. ξύδι ελαιόλαδο * Ασφαλώς οι ποσότητες (και τα μπουτάκια) αυξάνονται ανάλογα με τα άτομα και την πείνα. Ξεκινάμε όπως πριν, στρώνοντας ένα ταψί με χαρτί φούρνου που αλείφουμε ελαφρώς με λάδι. Ο φούρνος ζεσταίνεται στους 180 °C. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε λίγο λάδι, αλάτι, σκόρδο, μπαχαρικά και με το μίγμα τρίβουμε με ένταση τα μπουτάκια. Τα τοποθετούμε στο ταψί και ψήνουμε για 5 λεπτά από κάθε πλευρά. Όσο το κοτόπουλο ψήνεται, ανακατεύουμε σε ένα ποτήρι το μέλι και το ξύδι. Μετά τα 10 λεπτά, και αφού το κοτόπουλο έχει αρχίσει να ροδίζει, το βγάζουμε από τον φούρνο και αλείφουμε επιμελώς τις δύο πλευρές κάθε μπουτακίου. Όλα αυτά συμβαίνουν πάνω από το στρωμένο μας ταψί - λιγότερα σκεύη, λιγότερο πλύσιμο, λιγότερος κόπος. Γρήγορα στον φούρνο για ένα με δύο λεπτά ακόμα και, επειδή η πρώτη στρώση σίγουρα θα στεγνώσει γρήγορα, ξανά έξω και πάλι αλείφουμε με το υπόλοιπο ξυδόμελο. Τώρα πια χρειάζονται δύο με τρία λεπτά ψησίματος από κάθε πλευρά και τα μπουτάκια έφυγαν για τον μπουφέ. Και εδώ η μουστάρδα ας βρίσκεται κάπου κοντά - πολλοί θα την αναζητήσουν. Photo: parmesan.com Τρίτη επιλογή, το έτερο σήμα κατατεθέν των πάρτυ: κεφτέδες. Για περίπου 40 κεφτέδες με μια μικρή έκπληξη, την ελαφρώς τυρένια γεύση τους, είναι απαραίτητα: 1 φλιτζάνι τρίμματα από μπαγιάτικο ψωμί 2 αυγά 1 φλιτζάνι παρμεζάνα τριμμένη 1 κιλό κιμά της αρεσκείας μας Ο φούρνος ανάβει στους 200 βαθμούς και εμείς ετοιμάζουμε τους κεφτέδες. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε καλά τα τρίμματα του ψωμιού, τα αυγά και το τυρί. Προσθέτουμε τον κιμά και ζυμώνουμε καλά για να μοιραστούν σωστά τα υλικά. Στο γνωστό ρηχό ταψί στρώνουμε αλουμινόχαρτο ή δυο φύλλα χαρτί φούρνου. Με το κουτάλι της σούπας ξεχωρίζουμε από το μίγμα ένα προς ένα τα κεφτεδάκια και τα πλάθουμε σφαιρικά. Αλείφουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο για να μη στεγνώσουν - ο κιμάς μας θα φτάσει περίπου για 40 κεφτέδες. Τους τοποθετούμε στο ταψί σε ίσες αποστάσεις - θυμόμαστε πως θα συρρικνωθούν κάπως κατά το ψήσιμο - και ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά, μέχρι να πάρουν καστανό χρώμα. Κανείς δεν θα πει όχι σε λίγη μουστάρδα ή κέτσαπ που θα τους συνοδεύουν στην πιατέλα. Για τους ορεξάτους, η γλυκόξινη σάλτσα του Ηλία Μαμαλάκη θα ταιριάξει θεσπέσια. Αποστολή εξετελέσθη - το βασικό μέρος του μπουφέ έχει τακτοποιηθεί και ήδη τα κέφια ανεβαίνουν. Επόμενος στόχος: συνοδευτικές λιχουδιές και γλυκίσματα.

Αναρτήθηκε στις 12/12/2014 σε Κοτόπουλο / Πουλερικά, Κυρίως πιάτα, Συνταγές Γαλοπούλα γεμιστή η “Κλασική” Χριστουγεννιάτικη Γεμιστή Γαλοπούλα!!! Μια συνταγή για μια πεντανόστιμη γεμιστή μαριναρισμένη γαλοπούλα με το Κλασικό γέμισμα κιμά, ρύζι, κάστανα, σταφίδα. Απολαύστε τη και καλά Χριστούγεννα !!! Υλικά συνταγής 1 γαλοπούλα 4-5 κιλά Για τη μαρινάδα: 1 φλ. του καφέ ελαιόλαδο 1 φλ. του καφέ κονιάκ 1 κ.σ. κοφτό μουστάρδα απαλή 2 κ.σ. μέλι 1 κ.σ. σόγια σος φρεσκοτριμμένο πιπέρι Για τη γέμιση: 1 κιλό κιμάς ανάμεικτος μοσχαρίσιος – χοιρινός 3 κ.σ. ρύζι για πιλάφι 24 κάστανα ψητά και καθαρισμένα 4 κ.σ. μαύρη σταφίδα 4 κ.σ. κουκουνάρι ελαφρώς καβουρδισμένο 1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο 3 κ.σ. ελαιόλαδο 1 ποτήρι κρασιού λευκό ξηρό κρασί 4-5 κόκοι μπαχάρι 1/2 κ.γ. κανέλα αλάτι πιπέρι Εκτέλεση συνταγής Για το μαρινάρισμα: Καθαρίζουμε και πλένουμε τη γαλοπούλα. Βάζουμε στο multi όλα τα υλικά της μαρινάδας και τα χτυπάμε ώστε να έχουμε ένα ομογενή πολτό. Αλείφουμε με ένα πινέλο τη γαλοπούλα με το πολτό, εσωτερικά και εξωτερικά και την αφήνουμε για 3-4 ώρες. Τη τοποθετούμε μέσα σε ένα ταψί.  Για τη γέμιση: Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι μέχρι να γυαλίσει. Ρίχνουμε μέσα το κιμά τον καβουρδίζουμε καλά, προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε. Σβήνουμε με το λευκό κρασί. Μόλις “αναπνεύσει” προσθέτουμε τις σταφίδες, το κουκουνάρι, τα κάστανα, τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε ένα ποτήρι νερό. Μόλις πάρει μια δυό βράσεις αποσύρουμε τη γέμιση από τη φωτιά και προσθέτουμε το μπαχάρι τη κανέλα αλατοπίπερο και ανακατεύουμε να ενσωματωθούν. Με τη βοήθεια ενός κουταλιού γεμίζουμε τη γαλοπούλα πιέζοντας τη γέμιση για να χωρέσει όλη περισσότερη γίνεται. Εάν δεν θέλουμε να τη ράψουμε, ή τοποθετούμε στη τρύπα ένα ξινόμηλο ή αλουμινόχαρτο μέσα από τη σχισμή.  Τοποθετούμε τη γαλοπούλα σε λαδωμένο ταψί, σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο, τη περιχύνουμε με όση μαρινάδα έχει μείνει,τη σκεπάζουμε με ένα αλουμινόχαρτο και τη ψήνουμε για 3 1/2 ώρες. Τη τελευταία μισή ώρα αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο και την αφήνουμε να ροδίσει καλά. Σερβίρουμε με μελωμένες πατάτες φούρνου με πορτοκάλι και μέλι  [Βλέπε συνταγή εδώ] ή με τραγανές λεμονάτες πατάτες φούρνου [Βλέπε συνταγή εδώ]   Μια συνταγή του Ηλ. Μαμαλάκη 12/12/2014 Sintayes.gr, Συνταγή: Γαλοπούλα γεμιστή η “Κλασική”

Μία ανεπανάληπτη συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη Συνταγή : Ηλίας Μαμαλάκης Μερίδες : για 6 άτομα Απαιτούμενος Χρόνος : προετοιμασία 30 λεπτά, παρασκευή 40 λεπτά. Βαθμός Δυσκολίας : Εύκολη. Υλικά 1 κιλό γαρίδες μεγάλου μεγέθους 300 γρ. Χωριό Φέτα 1 νεροπότηρο ψιλοκομμένη ντομάτα 1 νεροπότηρο χυμό ντομάτα 1 φλιτζάνι του καφέ Χωριό Ελαιόλαδο Κλασικό 1 μικρό κρεμμυδάκι τριμμένο στον τρίφτη 1 κ.γ. πιπέρι τριμμένο Λίγο αλάτι 1 φλιτζάνι τσαγιού μαϊντανό ψιλοκομμένο για το σερβίρισμα Εκτέλεση Με υπομονή καθαρίζετε τις γαρίδες από το κέλυφός τους, κρατώντας το κεφάλι και την ουρά. Τις απλώνετε σε ένα ταψί του φούρνου. Σε ένα κατσαρολάκι βράζετε την ψιλοκομμένη ντομάτα, το χυμό ντομάτας, το κρεμμύδι και το ελαιόλαδο. Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και περιμένετε να μειωθεί ο όγκος της σάλτσα κατά το ¼. Με αυτή τη σάλτσα περιχύνετε τις γαρίδες στο ταψί. Ψιλοκόβετε τη Φέτα Χωριό σε μικρά κομματάκια και το σκορπίζετε ανάμεσα από τις γαρίδες. Σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο και ψήνετε στο φούρνο για περίπου ¾ στους 200ο . Σερβίρετε τις γαρίδες σε πιατέλα και τις πασπαλίζετε με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό. Πηγή - minervahorio.gr

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στο ‘δάσκαλο’, Ηλία Μαμαλάκη(*)   Oι φακές είναι ένα φαγητό συνώνυμο της ταπεινότητας και της ευτελούς αξίας της πρώτης ύλης. “Αντί πινακίου φακής”  παραχώρησε ο Ησαύ στον  Ιακώβ τα πρωτοτόκια, τα νομικά διακαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων υιών της εποχής, στη γνωστή ιστορία της Παλιάς Διαθήκης με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη έκφραση περί φακής, να είναι πλέον συνώνυμη της έννοιας της ευτελούς αξίας. Αλλά αν διαβάσει κανείς λίγο διαφορετικά την ιστορία, με οπτική γκουρμεδιάρικη, εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ησαύ καλά έκανε, μια και η νοστιμιά ενός πιάτου φακής είναι απαράμιλλη, ενώ μέχρι να έβγαιναν οι κληρονομιές, μπορεί να είχε capital controls…  Γιατί οι φακές είναι ένας γαστρονομικός και διατροφικός θησαυρός, που τυγχάνει απλά να είναι φτηνός και εύκολος στο μαγείρεμα. Λίγο λάδι, λίγο ξύδι, λίγο αλάτι σκορδάκι, δαφνούλα, κρεμμυδάκι, και καμιά ώρα βράσιμο και βασικά το’ χουμε! Και νόστιμο πιάτο και χορταστικό. Όλα τα προσόντα έχει αυτή η ταπεινή φακή που υπάρχει στη διατροφή μας απ’ τα αρχαία χρόνια και έχει διαδοθεί σε όλες τις ηπείρους και κουζίνες. Πιο γνωστή εξωτική μαγειρική της φακής είναι στην Ινδική κουζίνα όπου αναφέρεται ως ντάλ, (dal ή dhal). Χαρακτηριστικά χυλωμένη σούπα από διαφορετικούς τύπους φακής (κόκκινης, κίτρινης , μαύρης beluga ή της γνωστής μας, καφέ) με εξωτικά καυτερά μπαχαρικά και σε συνδυασμό με ρύζι ή χωρίς, αποτελούν πολύ βασικό μέρος της διατροφής χωρών όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ και η Σρι Λάνκα. Γιατί οι φακές είναι μια φτηνή και νόστιμη πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών (ειδικά Β) και ιχνοστοιχείων (σίδηρος και ψευδάργυρος) εξαιρετικά πολύτιμων διατροφικά σε αυτές τις χώρες όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι vegetarian είτε από επιλογή, είτε από φτώχεια και έτσι η φακή λειτουργεί ως υποκατάστατο του κρέατος. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πλεονεκτημάτων ήταν αυτός που έκανε πολλούς από μας τους “νοικοκυραίους” αστούς,  εκείνη την αγωνιώδη περίοδο του καλοκαιριού που δεν ξέραμε τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτή τη χώρα, να στοκάρουμε φακές στο σπίτι για να βγάλουμε τις δύσκολες μέρες. Τώρα λοιπόν που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή οικονομική άνθηση με τα αμύθητα πλούτη μας να γίνονται όμορφοι, μοσχομυριστοί φόροι, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γιορτάσουμε την ευμάρεια μας, με ένα νόστιμο πιάτο φακές από κείνες που αποθηκεύσαμε. Και να πούμε WTF… Έτσι ένιωσα πατριωτικό χρέος μου να μοιραστώ τη δικιά μου συνταγή για φακές σούπα που βασίζεται στην κλασική εκτέλεση που κάνουμε στην Ελλάδα με λίγα νεωτεριστικά twists που συντελούν στο ανέβασμα της γευστικής πληρότητας χωρίς να μεταλλαχτεί η προσωπικότητα του πιάτου. Αυτά είναι κυρίως η χρήση Ελληνικού ξυδιού μπαλσάμικο αντί του κανονικού, για να δώσει πληρότητα στη γεύση έναντι απλής οξύτητας και η πρόσθεση ψιλοκομμένου σέλερι στο κρεμμύδι για το σοτάρισμα, που προσθέτει γευστικό βάθος σε κάθε συνταγή μαγειρευτού, χωρίς να μεταλλάσσει το γευστικό του προφίλ. Παρεμπιπτόντως η πληρωμένη απάντηση σ’ αυτόν που θα γράψει, “είχες μπαλσάμικο στο χωριό σου ρε μπάρμπα, όταν έτρωγες τις φακές της μάνας σου;” , είναι “ούτε εσύ είχες πληκτρολόγιο, ψευδώνυμο και ίντερνετ”. Κατά τα άλλα χρησιμοποιώ καρότο που είθισται και δεν χρησιμοποιώ ντομάτα που θεωρώ ότι αφαιρεί γευστικά αντί να προσθέτει γιατί απλά επιπεδοποιεί τις υπόλοιπες γεύσεις και δεν αφήνει τη γεύση της φακής ν’ αναδειχθεί.  Λειτουργεί περίπου σαν κέτσαπ, δηλαδή. Μπορεί να είναι νόστιμη, αλλά μετά από λίγο δεν έχει σημασία σε τι την βάζεις πάνω, γιατί έχει χαθεί ό,τι υπήρχε εκεί γευστικά. Όμως στις φακές (και γενικά στα όσπρια) πολύ σημαντικό ρόλο στη μαγειρική παίζει η πρώτη ύλη και ο τρόπος που αυτή θα ανταποκριθεί. Η έκφραση ‘βραστερό’ για παράδειγμα είναι ενδεικτική του ότι κάποια όσπρια θα γίνουν γρήγορα και θα χυλώσουν βγάζοντας όλη τη νοστιμιά στο πιάτο και κάποια άλλα θα μείνουν σφιχτά, σκληρά και αμυλώδη. Στις περισσότερες επώνυμες συσκευασμένες φακές που θα βρείτε σε σουπερμάρκετ και έχω δοκιμάσει, δεν έχω βρει προβλήματα ‘βραστερότητας’ είναι αλήθεια. Μου έχει τύχει όμως με βιολογικά όσπρια που πήγαν για πέταμα. Στην Ελλάδα καυχόμαστε όμως ότι έχουμε μια μοναδική φακή σε ποιοτικά χαρακτηριστικά που λέμε ότι είναι ‘η καλύτερη στον κόσμο’. Την φακή Εγκλουβής. Που πωλείται μάλιστα σε τιμή που ανατρέπει πλήρως το νόημα στην παροιμία του Ησαύ, περί πινακίου φακής. Είναι μια φακή που παράγεται με εντελώς παραδοσιακό τρόπο σε ένα οροπέδιο στην Λευκάδα με το τοπωνύμιο Εγκλουβή, η οποία είναι μικρή, ιδιαίτερα νόστιμη και σαφώς πιο βραστερή απ’ οποιαδήποτε άλλη ποικιλία. Όπως φαντάζεστε, η παραγωγή είναι πολύ περιορισμένη και πάει κυρίως σε εξαγωγές, με μια μικρή ποσότητα να διατίθεται στην εγχώρια αγορά. Στα πλαίσια της έρευνας για την συνταγή και για την ανάδειξη της πιο νόστιμης συνταγής δοκίμασα και φακή Εγκλουβής, αλλά κατέληξα να μην την χρησιμοποιήσω στη σούπα.  Κυρίως επειδή είναι πανάκριβη και δυσεύρετη, άρα δεν ανταποκρίνεται σ΄ αυτό που εσείς θα βρείτε ως πρώτη ύλη και θα κάνετε σπίτι σας. Έτσι για την εκτέλεση της συνταγής που φωτογραφήθηκε χρησιμοποίησα μια πολύ νόστιμη  φακή που αγόρασα το καλοκαίρι από παραγωγό στις Πρέσπες, η οποία όμως είχε ακριβώς την ίδια μαγειρική συμπεριφορά με τις κλασικές καλές μάρκες που αγοράζουμε όλοι μας. Η φακή Εγκλουβής όμως έχει εμφανώς διαφορετική μαγειρική συμπεριφορά. Βράζει και μαλακώνει πάρα πολύ γρήγορα. Αρχίζει να χυλώνει εκεί που οι άλλες φακές αρχίζουν να μαλακώνουν. Επειδή λοιπόν είναι νόστιμη και πολύτιμη σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω και να την προτείνω, όχι στη σούπα, αλλά σαν βάση μιας πολύ νόστιμης σαλάτας φακής, που σας την παραθέτω ως μπόνους συνταγή, μέσα στη συνταγή για τις φακές σούπα, μια και όπως πάμε θα τρώμε για αρκετό καιρό φακές συχνά, οπότε να μη τις βαρεθούμε. Φακές Εγκλουβής σαλάτα αλ Caruso Η ιδέα είναι μια ανάμειξη βρασμένης, αλλά όχι χυλωμένης φακής Εγκλουβής, που στέκει στο στόμα (αλ ντέντε) με φρέσκα λαχανικά που θα δώσουν  γλυκάδα, οξύτητα και καυτερή γεύση πάνω στο βασικό υλικό, σερβιρισμένα όλα κρύα βέβαια. Χρησιμοποίησα 200 γρ. φακές Εγκλουβής που αφού τις καθάρισα από πέτρες (ήταν πολύ Rock ομολογουμένως) τις έβαλα σε ένα κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τις έβρασα για 25’. Τις ξέβγαλα με κρύο νερό και τις πρόσθεσα σε ένα μίγμα που είχα φτιάξει από τα εξής υλικά: 250 γρ. ανάμεικτα πορτοκαλί και μαύρα ντοματάκια πομοντόρια Κρητικά κομμένα στα τρία, 4 μικρά φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, ½ πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά καυτερή πολύ ψιλοκομμένη, άνηθο και λίγο δυόσμο. Τα ανακάτεψα και έβαλα ελαιόλαδο και κρέμα μπαλσάμικο. Απλό και υπέροχο πιάτο με μια πανδαισία χρωμάτων,  γεύσεων και υφών που ταιριάζει σε κάθε τραπέζι. Το αποτέλεσμα αποδείχτηκε μάλιστα ικανό να κάνει ανθρώπους που δεν βάζουν φακές στο στόμα τους, να πάρουν δυο φορές απ’ τη σαλάτα (έτσι Όλγα; Και λίγα λέω!). Προφανώς η σαλάτα δουλεύει και με άλλα ντοματάκια, κανονικά κόκκινα πομοντόρια, όπως και με κανονική φακή, ιδανικά ψιλή, βρασμένη τόσο όσο να είναι αλντέντε αλλά να τρώγεται. Υποθέτω ότι με κανονική φακή αυτός ο χρόνος είναι τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο πιο πολύ απ’ ότι με Εγκλουβής, δηλαδή περί τα 35′-40′ λεπτά, αλλά αν κάνετε αυτή τη συνταγή, ελέγξτε καλύτερα τους χρόνους σε σχέση με τη πρώτη ύλη σας. Περί Ηλία Μαμαλάκη(*) Πριν επιστρέψουμε στη βασική συνταγή για σούπα Φακές αλ Caruso, να πούμε σ’ αυτό το σημείο, ότι η ιδέα για την ανάπτυξη του άρθρου αυτού στις περιοχές που άγγιξα, απ’ τη Παλαιά Διαθήκη στην Ινδία και απ’ την Εγκλουβή, στη σούπα, ήταν του Ηλία Μαμαλάκη που μου είχε προτείνει το καλοκαίρι ένα τέτοιο χειρισμό του θέματος. Και ξέρω ότι παρόλο που ίσως διαφωνεί με τις νεωτεριστικές παρεμβάσεις μου στη παραδοσιακή συνταγή (βάζοντας σέλερι και μπαλσάμικο), θα απολαύσει αυτό το άρθρο για ένα φαγητό που λατρεύει! Γι’ αυτό και του το αφιερώνω, αναγνωρίζοντας με τον ελάχιστο τρόπο, το πόσα καλά έχει κάνει για να αναδείξει την Ελληνική παραδοσιακή μαγειρική και να βάλει το κέφι και την καλή διάθεση, πίσω στη κουζίνα.  Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά που έχει προσφέρει ως έμπνευση και ως παρακαταθήκη γνώσης της παράδοσης, σε μας που ήρθαμε να υπηρετήσουμε τη γαστρονομία πιο πρόσφατα, με τον δικό μας διαφορετικό, νεωτερικό τρόπο. Φακές Σούπα αλ Caruso Χαρακτηριστικά της συνταγής: Πολύ απλή, εύκολη, καθημερινή συνταγή που θέλει περί τη μια ώρα συνολικά. Ένα φαγητό εξαιρετικής διατροφικής αξίας και νοστιμιάς, με πολύ χαμηλό κόστος, δεδομένου ότι οι φακές πωλούνται περίπου στα 3€/κιλό ενώ βρίσκετε και με 1.5€.  Εκτός κι’ αν πάρετε φακές Εγκλουβής οπότε πάτε στα 15€/κιλό.  Θα τις βρείτε δύσκολα σε επιλεκτικά μπακάλικα και ντελικατέσεν. (εγώ τις βρήκα στο παντοπωλείο-τυροκομείο Κωσταρέλου στα Βριλήσσια που έχει και καταπληκτική φέτα για να συνοδέψει τις φακές σας (Λεωφ. Πεντέλης 46, τηλ. 210 8104470).  Τώρα αν με ρωτήσετε αν οι φακές Εγκλουβής είναι τόσες φορές πιο νόστιμες, όσες φορές είναι πιο ακριβές, θα σας πω ευθαρσώς όχι. Αλλά αξίζει να δοκιμάσετε σίγουρα. Και να τις χρησιμοποιείτε επιλεκτικά. Μην τρελαθούμε κι’ολας! Η ιδιαιτερότητά του φαγητού, είναι το ότι η φακή ως πρώτη ύλη, ανάλογα με την προέλευση της και τον τύπο της, έχει διαφοροποιήσεις στο χρόνο που βράζει και χυλώνει. Έτσι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το πόσο χρόνο χρειάζεται να ολοκληρωθεί το φαγητό μαγειρικά, ούτε ποια είναι η ποσότητα του νερού που χρειάζεται, προκειμένου να χυλώσει όπως πρέπει. Γι’ αυτό προτείνουμε να βάζετε μια αρχική ποσότητα βρασμένου νερού και να συμπληρώνετε μετά από ένα σημείο, ανάλογα με το πως λειτουργεί η πρώτη ύλη που επιλέξατε. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στη συνταγή φακής σούπα, με πρώτη κλασική την πρόσθεση ντομάτας, συνήθως σε μορφή πελτέ. Προσωπικά την βρίσκω άστοχη, γιατί η ντομάτα αφαιρεί την ένταση της γεύσης της φακής και επιπεδοποιεί το σύνολο, αλλά εδώ πλέον κινούμαστε στα όρια μεταξύ μαγειρικής δεοντολογίας και προσωπικού γούστου. Μια ενδιαφέρουσα δημιουργική παραλλαγή που μου πρότεινε η σεφ Ελένη Δοξιάδη, κινείται στη λογική Ινδικού Dahl και είναι με κάρυ ως βασικό καρύκευμα, τσίλι που εντείνει τον spicy χαρακτήρα, κόκκινη πιπεριά που δίνει χρώμα και φλούδα πορτοκαλιού που βγάζει αρώματα, μια συνταγή που θα δοκιμάσω λίαν προσεχώς, οπότε και θα αποκαλύψω όλες της τις λεπτομέρειες. Υλικά (για 4 άτομα) 500 γρ. φακές 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλες 1-2 κλωνάρια σέλερι, χωρίς τα φύλλα, ψιλοκομμένο 4 σκελίδες σκόρδο 4 φύλλα δάφνης 180 ml ελαιόλαδο + έξτρα για το σερβίρισμα 50 ml. Ξύδι Balsamico + έξτρα για το σερβίρισμα 2-2 ½  λίτρα ζεστό νερό 1 κ.γ. αλάτι 1/8 κ.γ. πιπέρι Παρασκευή 1. Προετοιμάζετε τα υλικά: Ψιλοκόβετε κρεμμύδι και σέλερι, κόβετε σε ροδέλες το καρότο, καθαρίζετε τα σκόρδα. Αν οι φακές σας δεν είναι από συσκευασία μεγάλης εταιρίας καλό είναι να τις απλώσετε σε ένα ταψί και μετακινώντας λίγες–λίγες, με το χέρι, να ελέγξετε ότι δεν έχουν πετρούλες (Ειδικά αν είναι φακές Εγκλουβής ή χύμα). 2. Σοτάρισμα: Βάζετε το λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει σε μεσαία προς χαμηλή φωτιά και προσθέτετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο. Ανακατεύετε και τα σοτάρετε σιγά-σιγά για ένα 10λεπτο περίπου ώστε να βγάλουν τη νοστιμιά τους. 3. Παρασκευή σούπας: Προσθέτετε τις φακές, τη δάφνη και το σκόρδο. Σοτάρετε μαζί με τα λαχανικά για άλλα τρία λεπτά. Προσθέτετε 1 ½ λίτρο βρασμένο νερό, τα 50 ml. του Balsamico και ανακατεύετε. Μόλις πάρουν βράση, σε χαμηλή πάντα φωτιά, βάζετε καπάκι στη κατσαρόλα  και αφήνετε να βράσουν για 30 λεπτά, αν πρόκειται για κανονικές φακές (ή 15 αν πρόκειται για φακές Εγκλουβής). Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και ελέγχετε αν και πόσο ακόμη νερό χρειάζονται για να φτάσουν στο σημείο να χυλώσουν, να βγάλουν δηλαδή όλη τη νοστιμιά τους στο νερό, δίνοντας στη πορεία καφέ χρώμα στη σούπα που γίνεται παχύρευστη.  Συμπληρώνετε μία ή δύο φορές από λίγο νερό για να μην μείνει στο τέλος αραιή η σούπα και οι φακές είναι νερόβραστες όπως ταιριάζουν σε λογική σαλάτας και όχι σούπας. Στις περισσότερες φακές του εμπορίου που έχω μαγειρέψει όπως και σ’ αυτές της συνταγής που ήταν χύμα, αγορασμένες από παραγωγό στις Πρέσπες, η σούπα φτάνει στην επιθυμητή πυκνότητα μεταξύ 45 λεπτών και 1 ώρας. Οι φακές Εγκλουβής, όπως έχω ξαναπεί, βράζουν και μαλακώνουν πολύ νωρίτερα, οπότε υπολογίστε λίγο πάνω απ’ την μισή ώρα για φακές σούπας. Σερβίρισμα: Αφήνετε τη σούπα φακές για τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο, ώστε να πέσει η θερμοκρασία σε σημείο που να μπορείτε να απολαύσετε τη γεύση. Σερβίρετε στα πιάτα, προσθέτοντας ο καθένας κατά βούληση ωμό λάδι και λίγο ακόμη μπαλσάμικο, (δοκιμάστε επίσης και κρέμα μπαλσάμικο), ώστε να ακούγεται η γλυκόξινη γεύση του, λίγο πάνω απ’ την comforting υφή και οικεία γεύση της φακής. Συνοδέψτε απαραίτητα από ωραίο ψωμί και καλή φέτα. Μόλις μεταμορφώσατε την ταπεινή φακή σε μια γευστική πολυτέλεια. Που μάλιστα δεν φορολογείται… Πεντανόστιμες Φακές Σούπα και σαλάτα με Φακές Εγκλουβής 4.48/5 (89.58%) 71 votes Print PDF

Μία φανταστική καρυδόπιτα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας. Χρόνος παρασκευής : 60 λεπτά Χρόνος προετοιμασίας : 40 λεπτά ~ ~ ~ ~ ~ Υλικά ~ ~ ~ ~ ~ για 10 άτομα Για τη ζύμη 250 γρ Βούτυρο Χωριό τ. Κερκύρας 250 γρ ζάχαρη 6 αβγά 1 φλιτζάνι του καφέ κονιάκ 400 γρ καρυδόψιχα ψιλοκομμένη 200 γρ τριμμένη φρυγανιά (γαλέτα) 1 κ.σ. κανέλα 1 κ.γ. τριμμένο γαρίφαλο 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ 1 κ.γ. χυμό λεμονιού Φρέσκο βούτυρο αγελάδος Χωριό για το άλειμμα του ταψιού Για το σιρόπι 3 νεροπότηρα νερό 2 νεροπότηρα ζάχαρη 1 κ.γ. ξύσμα πορτοκαλιού 1 κ.γ. ξύσμα λεμονιού ~ ~ ~ ~ ~ Εκτέλεση ~ ~ ~ ~ ~ Χωρίζετε τα αβγά σε κρόκους και ασπράδια. Χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγκα , την φυλάτε στο ψυγείο. Στο κάδο του μίξερ σας ρίχνετε το Βούτυρο ΧΩΡΙΟ τ. Κερκύρας και τη ζάχαρη. Τα κτυπάτε καλά μέχρι να αφρατέψει το μίγμα. Ρίχνετε τους κρόκους των αβγών και συνεχίζετε το χτύπημα μέχρι να απορροφηθούν. Ρίχνετε τη ψιλοκομμένη καρυδόψιχα και τη φρυγανιά. Διαλύετε το μπέικιν πάουντερ μέσα στο κονιάκ και το ρίχνετε στο μείγμα. Προσθέτετε όλα τα μπαχαρικά. Δουλεύετε ακόμα για 2 λεπτά . Σταματάτε το μίξερ, ρίχνετε μέσα τη μαρέγκα και την ενσωματώνετε απαλά στο μείγμα με μια σπάτουλα. Βουτυρώνετε ένα ταψί, αδειάζετε το μείγμα και ψήνετε στους 180ο για περίπου 45 λεπτά. Δοκιμάζετε εάν έχει γίνει βάζοντας ένα μαχαίρι μέσα στη ψημένη ζύμη. Εάν βγει στεγνό η καρυδόπιτα είναι έτοιμη. Όσο ψήνετε την καρυδόπιτα φτιάχνετε το σιρόπι. Σημείωση: Προτιμήστε ένα αντικολλητικό ταψί για την ευκολία σας. Πηγή - minervahorio.gr / Συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη

Τα ζυμαρικά με σκορπίνα είναι ένα καλά κρατημένο μυστικό, μεγάλης γαστρονομικής αξίας. Χρόνια πριν, μου είχε προτείνει να τα δοκιμάσω ο αγαπημένος Ηλίας Μαμαλάκης, αλλά δεν έτυχε να τα βρω σε κάποιο μαγαζί και όλο και ανέβαλα να τα κάνω σπίτι, φοβούμενος μη μου ξεφύγει κανένα κόκαλο. Όμως ήρθε η ευλογημένη ώρα και έκανα τη σκορπίνα με λινγκουίνι σπίτι, με βάση μια κορυφαία Ιταλική συνταγή, για να φτάσω να πω μέσα μου: Αχ, Ηλία πόσα ξέρεις και ευτυχώς… μαρτυράς! Ο συνδυασμός και οι γεύσεις δε παίζονται. Μιλάμε για βαθιά νοστιμιά, για λεπτά αρώματα και εξαιρετικές υφές στη σάλτσα και στη σάρκα του ψαριού. Για ένα πιάτο υπέροχα κομψό και ταυτόχρονα  γευστικά πληθωρικό, όπου το δέσιμο της σκορπίνας με τα ζυμαρικά είναι η «απόλυτη παντρειά», γιατί το αισθάνεσαι μέσω της σάρκας, του ζωμού, των υφών και των αρωμάτων του πιάτου. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΚατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι η σκορπίνα είναι απ’ τα πιο νόστιμα ψάρια. Ειδικά αν τη κάνει κανείς στη σχάρα και τη φέρει στο ψήσιμο ανάμεσα 60°-65°, ώστε η σάρκα της να έχει μόλις γυρίσει από ημιδιάφανη σε θολή, πετυχαίνει γεύση που θυμίζει έντονα αστακό. Αλλά και σούπα να κάνεις τη σκορπίνα, έχει ιδιαίτερη νοστιμιά πέρα απ’ τη σάρκα που θα φας. Γιατί η καρκάσα της (ο σκελετός) έχει αρκετό κολλαγόνο που μετατρέπεται κατά το βράσιμο σε πεντανόστιμη ζελατίνη, η οποία δίνει ως υπεραξία, μοναδική πυκνότητα και βελούδινη υφή στη σούπα. Διαφήμιση Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στο ζωμό. Ένας ζωμός από το κεφάλι και τα κόκαλα της σκορπίνας είναι ένα γαστρονομικό αριστούργημα, με βαθιά νοστιμιά και πυκνότητα. Είναι επόμενο λοιπόν, ο ζωμός της σκορπίνας να είναι το κεντρικό στοιχείο της συνταγής που σας παρουσιάζω.   Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΗ συνταγή βασίζεται στη λογική και τεχνική του Spaghetti allo scorfano  που παρουσίασε ο Ναπολιτάνος σεφ Antonino Cannavacciuolo, κριτής του Ιταλικού Masterchef, πάνω στην οποία, έχω κάνει μικροαλλαγές και απλοποιήσεις, με βάση τη μελέτη άλλων αντίστοιχων Ιταλικών συνταγών.   Τρείς παρασκευές ενώνονται σε ένα πιάτο, με βασική προϋπόθεση να φιλεταριστεί πρώτα  η σκορπίνα, ώστε να μείνουν δύο φιλέτα χωρίς κόκαλα και μια καρκάσα με το κεφάλι της. Θεάρεστο έργο που ανατίθεται ευγενικά στον ιχθυοπώλη μας, έναντι φιλοδωρήματος και κομπλιμέντων. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΗ πρώτη παρασκευή είναι να κάνουμε το ζωμό απ’ τα κόκκαλα και το κεφάλι μαζί με λαχανικά που σοτάρουμε σε μια κατσαρόλα, τα οποία θα προσφέρουν επιπλέον νοστιμιά, ισορροπία και υφές στον τελικό ζωμό.  Η δεύτερη παρασκευή είναι η σάλτσα per se, όπου χρησιμοποιούμε λίγο σκόρδο και τοματίνια μαζί με πράσο που μελώνουμε, στα οποία θα προστεθεί ο ζωμός και εν τέλει η σάρκα της σκορπίνας. Και η τρίτη παρασκευή είναι τα ζυμαρικά, που αφού βράσουν λίγο πριν το στάδιο του αλντέντε, ενσωματώνονται στη σάλτσα για να ανακατευτούν μαζί της περί το ένα λεπτό. Διαφήμιση Πραγματικά μετανιώνω που περίμενα τόσο πολύ για να δοκιμάσω αυτό το υπέροχο πιάτο, λινγκουίνι με σκορπίνα. Αλλά τώρα που συνειδητοποίησα πόσο εύκολο είναι να έχεις τέλεια φιλεταρισμένη σκορπίνα στο ιχθυοπωλείο μου, είναι σίγουρο πως θα την κάνω σύντομα σε φίλους. Και επειδή σκορπίνα βρίσκεις όλες τις εποχές του χρόνου, το πιάτο δεν κατατάσσεται ως καλοκαιρινό! Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη Μια μάλλον εύκολη συνταγή, που απλά έχει τρεις παρασκευές σε σχετική αλληλουχία, Το δύσκολο, που είναι το φιλετάρισμα του ψαριού, μπορείτε να το αναθέσετε στον ιχθυοπώλη.   Διαφήμιση Η παρασκευή θα σας πάρει περί τα 40’-45’ συνολικά και εννοείται πως το στάδιο με τη παρασκευή της σάλτσας απ’ το σημείο που μπαίνει το ψάρι μέσα και το βράσιμο των ζυμαρικών που προηγείται της ένωσης με τη σάλτσα, οφείλουν να γίνουν τελευταία στιγμή. Ο ζωμός μπορεί να γίνει από πριν. Όσον αφορά την επιλογή ζυμαρικών, πιστεύω πως το λινγκουίνι είναι ιδανικό, γιατί αντιστέκεται καλύτερα στο κέντρο του και κρατά καλά  τη σάλτσα πάνω του, με δεύτερη επιλογή το σπαγγέτι. Η απολύτως εναλλακτική προσέγγιση θα ήταν pacheri ή mezze maniche. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη 1 σκορπίνα 700γρ. – 1 κιλό, καθαρισμένη,  φιλεταρισμένη, με τη καρκάσα της10 + 5 τοματίνια βελανίδια, κομμένα στη μέση1 σκελίδα σκόρδο½ κρεμμύδι χοντροκομμένο½ καρότο χοντροκομμένο1 μικρό πράσο σε ροδέλες100 ml. λευκό κρασί30+ 30 μλ. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Χρυσελιά2-3 κλωνάρια μαϊντανό ψιλοκομμένο Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη 1. Προετοιμασία: Μπορεί ο  ψαράς σας να φιλετάρει και να καθαρίσει τη σκορπίνα, αλλά εσείς πρέπει να ελέγξετε ότι δεν υπάρχει κόκαλο πάνω στα φιλέτα που θα το αφαιρέσετε με  τσιμπιδάκι. Στη συνέχεια αφαιρέστε το δέρμα απ’ τα φιλέτα και κόψτε το κρέας της σκορπίνας σε κομμάτια του ενός εκατοστού περίπου, σα να κάνατε ταρτάρ. Αν θέλετε κόβετε τη καρκάσα σε κομμάτια για να χωράει στη κατσαρόλα με άνεση, αλλά δεν είναι απαραίτητο αν χωράει ολόκληρη. Κόβετε όλα τα λαχανικά και κρατάτε ξεχωριστά το σκόρδο, τα 10 τοματίνια και τα 4/5 του πράσου που θα μπουν στη σάλτσα, ενώ τα υπόλοιπα θα χρησιμοποιηθούν στο ζωμό. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη2. Φτιάξτε το ζωμό σκορπίνας: Βάλτε σε κατσαρόλα με μέτρια ένταση, τα 30 ml. ελαιόλαδο, ίσα-ίσα να καλύψουν τον πάτο της. Ρίξτε το κρεμμύδι, το καρότο, τα 5 τοματίνια και το 1/5 του πράσου και τα αφήνετε για 5 λεπτά να μαραθούν. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΠροσθέτετε τη καρκάσα της σκορπίνας, αλατοπίπερο και 200ml. βρασμένο νερό και αφού πάρει βράση ο ζωμός, σκεπάζετε την κατσαρόλα και τον αφήνετε για περίπου 10’-12’ να πάρει γεύση και κολλαγόνο απ’ το σκελετό και τα λαχανικά. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη3α. Ετοιμάστε τη σάλτσα σκορπίνας:See also Σε μεγάλο βαθύ τηγάνι όπως το μαντεμένιο της Lodge, σε μέτρια ένταση, προσθέτετε το υπόλοιπα 30ml. ελαιόλαδο, να καλύψουν τον  πάτο και ακουμπήστε τη σκελίδα σκόρδου να δώσει αρώματα για 1’. Στη συνέχεια προσθέστε  το πράσο και τα 10 κομμένα τοματίνια. Όταν αρχίσουν να μαραίνονται, σβήστε με κρασί και προσθέστε αλατοπίπερο.  Τέλος, βάλτε ένα σουρωτήρι και με κουτάλα ρίξτε μέσα στη σάλτσα, τα ¾ του ζωμού που έχετε φτιάξει. Αφήστε ανοιχτό το καπάκι και ανεβάστε την ένταση για ν’ αρχίζει σταδιακά να γίνεται μείωση και άρα πύκνωση της σάλτσας.  Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΠροχωρήστε παράλληλα στο βήμα 4 βάζοντας τα ζυμαρικά να βράσουν για να συγχρονιστούν οι παρασκευές. 3β. Ολοκληρώστε τη σάλτσα σκορπίνας: Όσο εχετε βάλει παράλληλα τα ζυμαρικά να βράζουν και μειώνετε τη σάλτσα, προσθέστε αν θέλετε κομμάτια κρέατος απ’ το κεφάλι της σκορπίνας , όπως τα πολύτιμα μάγουλα. Στη σάλτσα. Όταν φτάσετε 5’ πριν είναι τα ζυμαρικά έτοιμα, μπορείτε να ρίξετε μέσα στη σάλτσα το κρέας της σκορπίνας, να ποσαριστεί σε χαμηλή ένταση. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη4. Παράλληλα ετοιμάστε τα ζυμαρικά: Σε μεγάλη κατσαρόλα, φέρτε 5 λίτρα νερό σε βρασμό, προσθέστε αλάτι  και ρίξτε τα ζυμαρικά. Ανακατέψτε έντονα τα τρία πρώτα λεπτά να μη κολλήσουν και όταν φτάνετε στον  ιδανικό χρόνο βρασμού, δοκιμάστε και αποφασίστε πότε θα τα ενσωματώσετε στη σάλτσα, με δεδομένο πως θα βράσουν και εκεί τουλάχιστον ένα λεπτό. Εγώ δεν τα σουρώνω καθόλου, τα βάζω με την ειδική κουτάλα κατευθείαν στη σάλτσα και ανακατεύω καλά, αλλά αν θέλετε να σουρώσετε κάντε το, φροντίζοντας να κρατήσετε λίγο νερό για πιθανή αναζωογόνηση αργότερα. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΤέλος, ρίχνετε όσο απ’ τον υπόλοιπο ζωμό σκορπίνας νομίζετε ότι χρειάζεται, αν χρειάζεται (χωρίς να κάνουν μπάνιο τα ζυμαρικά),  προσθέτετε τον μαϊντανό και ανακατεύετε για λίγο στο μάτι, να δέσουν σάλτσα και ζυμαρικά. Είστε έτοιμοι να σερβίρετε. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη Τη στιγμή που βγαίνουν απ το μάτι πάνε κατευθείαν στο τραπέζι και μοιράζονται στα πιάτα, με μόνο άρτυμα λίγο φρέσκο πιπέρι. Επί ποινή ισόβιου αποκλεισμού απ’ τις σελίδες του Caruso, δε βάζουμε τυρί σε τέτοια ζυμαρικά. Ένα ασύρτικο ή μια ρομπόλα θα συνοδεύσουν ιδανικά τις ευτυχείς στιγμές που θ’ ακολουθήσουν. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη