Συνδεθείτε στο cooktime για να μπορείτε να αποθηκεύετε τις αγαπημένες σας συνταγές
Αν δεν έχετε γραφτεί ακόμη, εγγραφείτε τώρα!
Υλικά:
Κέικ ή cupcakes και... με πόση ζάχαρη παρακαλώ; Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε πριν να ετοιμάσουμε το πανεύκολο αυτό κέικ με ζουμερό, φρέσκο ροδάκινο! Το καλοκαίρι μαγειρεύει, θα μπορούσαμε να πούμε... μια και το συγκεκριμένο κέικ μοσχοβολά ροδάκινο που είναι στα καλύτερά του! Κάτι άλλο που κάνει τη διαφορά στο κέικ αυτό, είναι η ελάχιστη ζάχαρη αλλά και το αριάνι ή το ξινόγαλο που χρησιμοποιούμε! Δοκιμάστε το και θα δείτε ότι είναι πεντανόστιμο... αν και όχι ιδιαίτερα γλυκό! Φυσικά, μπορούμε να αυξήσουμε τη ζάχαρη και να γίνει κανονικά γλυκό. Δίνω αμέσως τη συνταγή: ΥΛΙΚΑ 75 γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου 220 γρ. φαρίνα που φουσκώνει μόνη της 1 κ.γλ. μπέικιν 1/2 κ.γλ. σόδα 1/2 κ.γλ. αλάτι 1 κ.γλ. ζάχαρη καστανή (εάν το θέλετε γλυκό βάλτε: 120 γρ. ζάχαρη) 2 αβγά 220-240 γρ. αριάνι ή ξινόγαλο 3-4 ροδάκινα σε κομμάτια Άχνη για το πασπάλισμα ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Κοσκινίζουμε το αλεύρι και βάζουμε σ' αυτό το μπέικιν. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου. Χτυπούμε τη μαργαρίνη με τα αβγά και τη ζάχαρη και το αλάτι έως ότου γίνουν ένα αφράτο μίγμα. Προσθέτουμε τη σόδα, συνεχίζοντας το χτύπημα. Ρίχνουμε εναλλάξ το αλεύρι (με τη σόδα και το μπέικιν) και το αριάνι ή το ξινόγαλο. Γίνεται ένα μίγμα παχύρρευστο, όπου προσθέτουμε και τα κομμάτια του ροδάκινου. Βάζουμε το μίγμα, είτε σε 10 φορμάκια για cupcakes είτε σε μια φόρμα για να γίνει κέικ μεγάλο. Εάν το βάλουμε σε φορμάκια, το ψήνουμε για 15-20 λεπτά. Εάν το βάλουμε σε κανονική φόρμα, το ψήνουμε για 30-40 λεπτά. Ελέγχουμε εάν έχει γίνει και το αφήνουμε για 15 λεπτά στη φόρμα να κρυώσει πριν το βγάλουμε και το πασπαλίσουμε με άχνη. Πηγή: Περιοδικό "ΕΤ Κουζίνα" νοστιμιές από τον Η. Μαμαλάκη / Μάιος 2009 / Τεύχος 7
Πηγή: tantekiki.blogspot.gr
200 γρ ρυζι λαδι αλατι Aπλά σωτάρουμε ας πουμε το ρυζι και μετά του βαζουμε το νερο που αναλογει και αλατι και βραζουμε σε χαμηλή φωτια. Την φάση την εκανα μετά απ οταν ειχα παρει μεσω τσατ συνταγη για μανεστρα [ποντιακη συνταγη] που σωτάρανε την μανέστρα [κριθαρακι]. Μετά έμαθα οτι έτσι το εκανε η προγιαγια μου :ρ δεν μετρω με γραμμαρια, βαζω δυομιση σεσουλακια ρύζι, που στον ογκο ειναι σαν δυομιση φλυτζανια , και βαζω το ιδιο νερο . Δλδ 1 κουπα ρυζι μια κουπα νερο. Σαν συνταγη την ειχε ο μαμαλάκης απο μια αιγυπτια μαγειρισα.. αλλα αυτη εβαζε κι αλλα πραματα. Μαστιχα, λιπος [δεν θυμαμαι απο τι ζωο] και αλλα πραμματα σάλτσες και τέτοια, την φαντασια σας βάλτε ενα γρηγορο που κανω, κοβω ενα κρεμυδι, το σωταρω και ριχνω και μανιταρια , και αφου γινει συτο το ριχνω στο ετοιμο ρυζι και ανακατευω
Πηγή: cooktherapy.gr
Αφού γνώρισε και σιγά - σιγά ανακαλύπτει τον μυστηριώδη και γοητευτικό κόσμο της μαγειρικής, ο εργένης αποφάσισε να μοιραστεί τα επιτεύγματά του με φίλους και γνωστούς, ετοιμάζοντας, μέρες που είναι, μια μικρή μάζωξη εν είδει ρεβεγιόν - κοινώς, φαγοπότι. Καταστρώνοντας λοιπόν το μενού της επικείμενης βραδιάς συνειδητοποιεί πως η δράση πρέπει να μεταφερθεί από το τραπέζι στον μπουφέ (το ίδιο έπιπλο στην ουσία, χωρίς καρέκλες), με διάθεση γιορτινή αλλά εδέσματα εύκολα στην ετοιμασία τους και ασφαλώς οικονομικά. Δύο οι βασικοί κανόνες για κάθε πάρτυ που προβλέπει φαγητό: πρώτον, όλα θα πρέπει να τρώγονται στα όρθια - ει δυνατόν και με τα χέρια - καθώς ο εξοπλισμός του μοναχικού του νοικοκυριού δεν επιτρέπει πολυτέλειες. Όπου σερβίτσια και μαχαιροπήρουνα, χάρτινα πιάτα και οδοντογλυφίδες. Επομένως σαλτσερά φαγητά και ζυμαρικά καλύτερα να μένουν για ολιγομελή τραπεζώματα. Δεύτερον, οι καλεσμένοι σίγουρα θα είναι περισσότεροι από τους προβλεπόμενους («είπα και σε δυο φίλους», «δεν σε πειράζει να φέρω και τον ξάδερφό μου;»), οπότε σοφά υπολογίζει εξ αρχής περισσότερο φαγητό για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή χορτασμένοι. Επί το έργον, στήνοντας τον μπουφέ, η αρχή γίνεται με εκείνο που οι περισσότεροι θα αναζητήσουν, τους μεζέδες από κρέας. Πιστός στον ταπεινό προϋπολογισμό του, θα επιλέξει εδέσματα που συνδυάζουν το χαμηλό κόστος με τη χορταστική ποσότητα. Με τα εμβληματικά για κάθε πάρτυ, από την εφηβεία του ακόμα, λουκάνικα κοκτέιλ, τους αγαπημένους όλων κεφτέδες και το πασπαρτού κοτόπουλο ετοιμάζει λοιπόν τα βασικά του μπουφέ. Όσο οι μέρες περνούν, θα εντοπίσει τις πλέον ταιριαστές συνταγές για τα νόστιμα συνοδευτικά τους και, φυσικά, τα γλυκίσματα. Photo: fionasjapanesecooking.blogspot.gr Εκδοχή πρώτη: λαχταριστά, μεθυσμένα λουκανικάκια - για περίπου 50 χρειάζονται ωμά λουκάνικα “κοκτέιλ” 100 γραμμάρια από μαρμελάδα πορτοκάλι 2 κ.σ. χυμός λεμονιού ¼ φλιτζ. βότκα αλάτι και πιπέρι Η ιδέα ανήκει στην ιέρεια των απλών συνταγών και προσωπική του - εν αγνοία της - εκπαιδεύτρια στα της κουζίνας, Nigella Lawson. Με έμπνευση από το περιλάλητο κοκτέιλ Cosmopolitan προτείνει την ετοιμασία των λουκάνικων ως εξής:
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς και στρώνουμε ένα ρηχό ταψί με αλουμινόχαρτο ή χαρτί φούρνου. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη μαρμελάδα, τον χυμό λεμονιού και τη βότκα. Όσο πιο λεία υφή έχει η μαρμελάδα, τόσο καλύτερα θα καλύψει τα λουκανικάκια κατά το ψήσιμο, οπότε προσέχουμε να μην έχει μεγάλα κομμάτια φρούτου. Απλώνουμε τα λουκάνικα στο ταψί και τα περιλούζουμε με το μίγμα. Ανακατεύουμε καλά ώσπου η σάλτσα να τα καλύψει όλα - αν δεν αρκεί, φτιάχνουμε λίγη ακόμα με τον γνωστό τρόπο. Αφήνουμε τον φούρνο στην ίδια θερμοκρασία και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά με μία ώρα, κουνώντας το ταψί ανά 20 λεπτά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα απ' όλες τις πλευρές. Ίσως η μαρινάδα φαίνεται μπόλικη και αραιή - δεν ανησυχούμε, μόλις τελειώσει το ψήσιμο, θα έχει μετατραπεί σε λαχταριστό σιρόπι και τα λουκανικάκια θα θυμίζουν ζουμερές καραμέλες. Ξεφουρνίζουμε και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι ανακατεύοντας. Σερβίρουμε σε πλατιά πιατέλα, ιδεωδώς με αρκετή μουστάρδα στο πλάι. Photo: livinglou.com Αν τώρα για τον μπουφέ του επιλέξει λαχταριστά μπουτάκια, θα χρειαστεί: 8 μπούτια κοτόπουλου μία σκελίδα σκόρδο λιωμένη (ή παραπάνω, αν το έχει σε εκτίμηση) αλάτι, κύμινο, πάπρικα, πιπέρι 6 κ.σ. μέλι 1 κ.γ. ξύδι ελαιόλαδο * Ασφαλώς οι ποσότητες (και τα μπουτάκια) αυξάνονται ανάλογα με τα άτομα και την πείνα. Ξεκινάμε όπως πριν, στρώνοντας ένα ταψί με χαρτί φούρνου που αλείφουμε ελαφρώς με λάδι. Ο φούρνος ζεσταίνεται στους 180 °C. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε λίγο λάδι, αλάτι, σκόρδο, μπαχαρικά και με το μίγμα τρίβουμε με ένταση τα μπουτάκια. Τα τοποθετούμε στο ταψί και ψήνουμε για 5 λεπτά από κάθε πλευρά. Όσο το κοτόπουλο ψήνεται, ανακατεύουμε σε ένα ποτήρι το μέλι και το ξύδι. Μετά τα 10 λεπτά, και αφού το κοτόπουλο έχει αρχίσει να ροδίζει, το βγάζουμε από τον φούρνο και αλείφουμε επιμελώς τις δύο πλευρές κάθε μπουτακίου. Όλα αυτά συμβαίνουν πάνω από το στρωμένο μας ταψί - λιγότερα σκεύη, λιγότερο πλύσιμο, λιγότερος κόπος. Γρήγορα στον φούρνο για ένα με δύο λεπτά ακόμα και, επειδή η πρώτη στρώση σίγουρα θα στεγνώσει γρήγορα, ξανά έξω και πάλι αλείφουμε με το υπόλοιπο ξυδόμελο. Τώρα πια χρειάζονται δύο με τρία λεπτά ψησίματος από κάθε πλευρά και τα μπουτάκια έφυγαν για τον μπουφέ. Και εδώ η μουστάρδα ας βρίσκεται κάπου κοντά - πολλοί θα την αναζητήσουν. Photo: parmesan.com Τρίτη επιλογή, το έτερο σήμα κατατεθέν των πάρτυ: κεφτέδες. Για περίπου 40 κεφτέδες με μια μικρή έκπληξη, την ελαφρώς τυρένια γεύση τους, είναι απαραίτητα: 1 φλιτζάνι τρίμματα από μπαγιάτικο ψωμί 2 αυγά 1 φλιτζάνι παρμεζάνα τριμμένη 1 κιλό κιμά της αρεσκείας μας Ο φούρνος ανάβει στους 200 βαθμούς και εμείς ετοιμάζουμε τους κεφτέδες. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε καλά τα τρίμματα του ψωμιού, τα αυγά και το τυρί. Προσθέτουμε τον κιμά και ζυμώνουμε καλά για να μοιραστούν σωστά τα υλικά. Στο γνωστό ρηχό ταψί στρώνουμε αλουμινόχαρτο ή δυο φύλλα χαρτί φούρνου. Με το κουτάλι της σούπας ξεχωρίζουμε από το μίγμα ένα προς ένα τα κεφτεδάκια και τα πλάθουμε σφαιρικά. Αλείφουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο για να μη στεγνώσουν - ο κιμάς μας θα φτάσει περίπου για 40 κεφτέδες. Τους τοποθετούμε στο ταψί σε ίσες αποστάσεις - θυμόμαστε πως θα συρρικνωθούν κάπως κατά το ψήσιμο - και ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά, μέχρι να πάρουν καστανό χρώμα. Κανείς δεν θα πει όχι σε λίγη μουστάρδα ή κέτσαπ που θα τους συνοδεύουν στην πιατέλα. Για τους ορεξάτους, η γλυκόξινη σάλτσα του Ηλία Μαμαλάκη θα ταιριάξει θεσπέσια. Αποστολή εξετελέσθη - το βασικό μέρος του μπουφέ έχει τακτοποιηθεί και ήδη τα κέφια ανεβαίνουν. Επόμενος στόχος: συνοδευτικές λιχουδιές και γλυκίσματα.
Αρνάκι με κοφτό μακαρονάκι από το Πήλιο Άτομα: 3, Χρόνος προετοιμασίας: 10’ , Χρόνος ψησίματος: 20’ , Κόστος: 7 € ΥΛΙΚΑ : ½ κιλό αρνί (τα παϊδάκια)
Αλάτι
Πιπέρι
Δεντρολίβανο
½ Λεμόνι στημένο
Λίγο ελαιόλαδο
250 γρ κοφτό μακαρονάκι
2,5 ποτήρια νερό ΕΚΤΕΛΕΣΗ : Μέσα σε μία γάστρα βάζουμε το αρνί και το πασπαλίζουμε από όλες τις πλευρές με το αλάτι, το πιπέρι και το δεντρολίβανο Το βάζουμε να ψηθεί χωρίς το καπάκι για 15-20 λεπτά στους 250 °C για να γίνει τραγανή η κρούστα. Στη συνέχεια, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και το νερό και το βάζουμε να σιγοψηθεί στους 170 °C για 30 λεπτά με το καπάκι της γάστρας κλειστό. Τέλος, προσθέτουμε τα κοφτά μακαρονάκια και ψήνουμε για ακόμη 5 λεπτά. Info : Τα παραδοσιακά ζυμαρικά χρειάζονται λίγο νερό και μόλις 5 λεπτά βράσιμο. 2012-12-03 foodadmin Share ! tweet
Ο καιρός δεν είναι καλά,κάπως την έχει δει τελευταία και εκεί που λες αα θα κάνει λίγο κρύο να φτιάξω λίγα ρεβίθια σούπα, σου κάνει μια καλοκαιριά και το γυρνάς σε ρεβιθοκεφτέδες :)))) Τους ρεβιθοκεφτέδες τους απόλαυσα το καλοκαίρι στην Σίφνο με όλη τους την μαεστριά και ψάχνοντας στο ίντερνετ ή πιο κοντινή συνταγή σε αυτό που είχα εγώ δοκιμάσει ήταν οι ρεβιθοκεφτέδες του Η.Μαμαλάκη . Η παρακάτω συνταγή ακολουθεί τα πρότυπα της συνταγής του. Υλικά: 1/2 κιλό ρεβίθια 3 μεγάλες πατάτες 2 μεγάλα κρεμμύδια 1/3 ματσάκι ματζουράνα 1/2 ματσάκι δυόσμο αλάτι πιπέρι μπόλικο ελαιόλαδο για το τηγάνισμα Εκτέλεση: Βάζουμε τα ρεβίθια σε νερό να μουσκέψουν από το προηγούμενο βράδυ.Την επομένη τα ξεπλένουμε και τα σουρώνουμε, τα βάζουμε σε ένα μπολ. Καθαρίζουμε τις πατάτες και τις βράζουμε. Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και τα χοντροκόβουμε. Κόβουμε την ματζουράνα και τον δυόσμο. Σε ένα multi θα αλέσουμε τα υλικά μας, κάθε φορά θα βάζουμε και λίγο απο όλα. Έτσι ρίχνουμε λίγα ρεβίθια,κομμάτια βραστής πατάτας , λίγο κρεμμύδι, λίγα φύλλα ματζουράνας και δυόσμου και αλέθουμε.Επαναλαμβάνουμε μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Τοποθετούμε το μείγμα σε ένα μπολ και ρίχνουμε αλάτι και μπόλικο πιπέρι.Ζυμώνουμε. Πλάθουμε μπαλάκια και τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο. Καλή όρεξη!!!
Πηγή: oreksinaxeis.blogspot.gr
Αναρτήθηκε στις 20/12/2016 σε Κοτόπουλο / Πουλερικά, Κυρίως πιάτα, Συνταγές Γαλοπούλα με υπέροχη γέμιση και κρούστα σάλτσας μελιού Άλλη μια συνταγή για μια τραγανή πεντανόστιμη γεμιστή γαλοπούλα, περιχυμένη με σος μελιού. Σερβίρετέ τη στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας και να είστε σίγουροι ότι θα τη λατρέψετε εσείς και οι επισκέπτες σας. Υλικά συνταγής 1 γαλοπούλα 4 κιλά περίπου Για τη γέμιση: 600 γρ. κιμά (ανάμεικτο χοιρινό + μοσχαρίσιο) 1 μεγάλο κρεμμύδι πολύ ψιλοκομμένο 2 ποτηράκια κρασιού λευκό κρασί 60 γρ. βούτυρο + 2 κ.σ. λάδι 1 φλ. του καφέ κουκουνάρια καβουρδισμένα 2 κ.σ. μαύρη σταφίδα χωρίς κουκούτσι 1 φλ. του καφέ ρύζι νυχάκι 18 κάστανα βρασμένα, καθαρισμένα 3 κ.σ. ψιλοκομμένο άνηθο 1/2 κ.γ. κανέλα τριμμένη 1/2 κ.γ. μπαχάρι τριμμένο 1 κ.γ. γλυκιά πάπρικα 1 κ.σ. ζάχαρη αλάτι πιπέρι Για το άλειμμα: 1 φλ. τσαγιού βούτυρο αγελάδος 1 φλ. καφέ μέλι 1 κρασοπότηρο κόκκινο κρασί πιπέρι γλυκιά πάπρικα Εκτέλεση συνταγής Πλένετε καλά τη γαλοπούλα, την αλατοπιπερώνετε και την αφήνετε στην άκρη. Για τη γέμιση: Βάζετε σε μια κατσαρόλα το βούτυρο με το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί τσιγαρίζετε το κρεμμύδι για 2 λ. Προσθέτετε το κιμά, ανακατεύετε και σοτάρετε για 3-4 λ. Σβήνετε με το κρασί, προσθέτετε τα μπαχαρικά, τη ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι, ανακατεύετε και προσθέτετε και το ρύζι. Βάζετε 1/4 φλ. τσαγιού ζεστό νερό και το αφήνετε να βράσει για 5 λ με ανοιχτό το καπάκι της κατσαρόλας. Τέλος βάζετε τα κάστανα το κουκουνάρι και τον άνηθο, ανακατεύετε και το κατεβάζετε από τη φωτιά. Γεμίζετε τη γαλοπούλα και ράβετε το άνοιγμα με χοντρή βελόνα και φυτικό σπάγκο για να μην χυθεί η γέμιση. Αν δεν έχετε τέτοια αξεσουάρ τότε βουλώνετε την οπή με ένα ξυνόμηλο ή πορτοκάλι αφού πρώτα το βράσετε για 5 λεπτά. Για το άλειμμα και ψήσιμο: Ζεσταίνετε το βούτυρο σε ένα κατσαρολάκι και αφού λιώσει το αδειάζετε σε μπολ. Προσθέτετε το μέλι, το κόκκινο κρασί, το πιπέρι και τη πάπρικα και το χτυπάτε καλά με ένα πιρούνι για να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Αλείφετε καλά, παντού, τη γαλοπούλα τη τοποθετείτε σε ταψί, τη σκεπάζετε με αλουμινόχαρτο και τη βάζετε στο φούρνο. Ψήνετε τη γαλοπούλα για 2 ½ ώρες και κάπου κάπου την αλείφετε με το μείγμα που έχετε ετοιμάσει. Δεν θα πρέπει να την κουνάτε και να την τρυπάτε με το πιρούνι για να μην χάσει τα υγρά της και να ψηθεί ομοιόμορφα. Αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και ψήνετε για ακόμα 1 ώρα περίπου.Στο τέλος μπορείτε να τρυπήσετε στο στήθος με μυτερό μαχαιράκι για να βεβαιωθείτε ότι ψήθηκε καλά. Καλά Χριστούγεννα Μια συνταγή του Ηλ. Μαμαλάκη 20/12/2016 Sintayes.gr, Συνταγή: Γαλοπούλα με υπέροχη γέμιση και κρούστα σάλτσας μελιού
Πηγή: sintayes.gr
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στο ‘δάσκαλο’, Ηλία Μαμαλάκη(*) Oι φακές είναι ένα φαγητό συνώνυμο της ταπεινότητας και της ευτελούς αξίας της πρώτης ύλης. “Αντί πινακίου φακής” παραχώρησε ο Ησαύ στον Ιακώβ τα πρωτοτόκια, τα νομικά διακαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων υιών της εποχής, στη γνωστή ιστορία της Παλιάς Διαθήκης με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη έκφραση περί φακής, να είναι πλέον συνώνυμη της έννοιας της ευτελούς αξίας. Αλλά αν διαβάσει κανείς λίγο διαφορετικά την ιστορία, με οπτική γκουρμεδιάρικη, εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ησαύ καλά έκανε, μια και η νοστιμιά ενός πιάτου φακής είναι απαράμιλλη, ενώ μέχρι να έβγαιναν οι κληρονομιές, μπορεί να είχε capital controls… Γιατί οι φακές είναι ένας γαστρονομικός και διατροφικός θησαυρός, που τυγχάνει απλά να είναι φτηνός και εύκολος στο μαγείρεμα. Λίγο λάδι, λίγο ξύδι, λίγο αλάτι σκορδάκι, δαφνούλα, κρεμμυδάκι, και καμιά ώρα βράσιμο και βασικά το’ χουμε! Και νόστιμο πιάτο και χορταστικό. Όλα τα προσόντα έχει αυτή η ταπεινή φακή που υπάρχει στη διατροφή μας απ’ τα αρχαία χρόνια και έχει διαδοθεί σε όλες τις ηπείρους και κουζίνες. Πιο γνωστή εξωτική μαγειρική της φακής είναι στην Ινδική κουζίνα όπου αναφέρεται ως ντάλ, (dal ή dhal). Χαρακτηριστικά χυλωμένη σούπα από διαφορετικούς τύπους φακής (κόκκινης, κίτρινης , μαύρης beluga ή της γνωστής μας, καφέ) με εξωτικά καυτερά μπαχαρικά και σε συνδυασμό με ρύζι ή χωρίς, αποτελούν πολύ βασικό μέρος της διατροφής χωρών όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ και η Σρι Λάνκα. Γιατί οι φακές είναι μια φτηνή και νόστιμη πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών (ειδικά Β) και ιχνοστοιχείων (σίδηρος και ψευδάργυρος) εξαιρετικά πολύτιμων διατροφικά σε αυτές τις χώρες όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι vegetarian είτε από επιλογή, είτε από φτώχεια και έτσι η φακή λειτουργεί ως υποκατάστατο του κρέατος. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πλεονεκτημάτων ήταν αυτός που έκανε πολλούς από μας τους “νοικοκυραίους” αστούς, εκείνη την αγωνιώδη περίοδο του καλοκαιριού που δεν ξέραμε τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτή τη χώρα, να στοκάρουμε φακές στο σπίτι για να βγάλουμε τις δύσκολες μέρες. Τώρα λοιπόν που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή οικονομική άνθηση με τα αμύθητα πλούτη μας να γίνονται όμορφοι, μοσχομυριστοί φόροι, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γιορτάσουμε την ευμάρεια μας, με ένα νόστιμο πιάτο φακές από κείνες που αποθηκεύσαμε. Και να πούμε WTF… Έτσι ένιωσα πατριωτικό χρέος μου να μοιραστώ τη δικιά μου συνταγή για φακές σούπα που βασίζεται στην κλασική εκτέλεση που κάνουμε στην Ελλάδα με λίγα νεωτεριστικά twists που συντελούν στο ανέβασμα της γευστικής πληρότητας χωρίς να μεταλλαχτεί η προσωπικότητα του πιάτου. Αυτά είναι κυρίως η χρήση Ελληνικού ξυδιού μπαλσάμικο αντί του κανονικού, για να δώσει πληρότητα στη γεύση έναντι απλής οξύτητας και η πρόσθεση ψιλοκομμένου σέλερι στο κρεμμύδι για το σοτάρισμα, που προσθέτει γευστικό βάθος σε κάθε συνταγή μαγειρευτού, χωρίς να μεταλλάσσει το γευστικό του προφίλ. Παρεμπιπτόντως η πληρωμένη απάντηση σ’ αυτόν που θα γράψει, “είχες μπαλσάμικο στο χωριό σου ρε μπάρμπα, όταν έτρωγες τις φακές της μάνας σου;” , είναι “ούτε εσύ είχες πληκτρολόγιο, ψευδώνυμο και ίντερνετ”. Κατά τα άλλα χρησιμοποιώ καρότο που είθισται και δεν χρησιμοποιώ ντομάτα που θεωρώ ότι αφαιρεί γευστικά αντί να προσθέτει γιατί απλά επιπεδοποιεί τις υπόλοιπες γεύσεις και δεν αφήνει τη γεύση της φακής ν’ αναδειχθεί. Λειτουργεί περίπου σαν κέτσαπ, δηλαδή. Μπορεί να είναι νόστιμη, αλλά μετά από λίγο δεν έχει σημασία σε τι την βάζεις πάνω, γιατί έχει χαθεί ό,τι υπήρχε εκεί γευστικά. Όμως στις φακές (και γενικά στα όσπρια) πολύ σημαντικό ρόλο στη μαγειρική παίζει η πρώτη ύλη και ο τρόπος που αυτή θα ανταποκριθεί. Η έκφραση ‘βραστερό’ για παράδειγμα είναι ενδεικτική του ότι κάποια όσπρια θα γίνουν γρήγορα και θα χυλώσουν βγάζοντας όλη τη νοστιμιά στο πιάτο και κάποια άλλα θα μείνουν σφιχτά, σκληρά και αμυλώδη. Στις περισσότερες επώνυμες συσκευασμένες φακές που θα βρείτε σε σουπερμάρκετ και έχω δοκιμάσει, δεν έχω βρει προβλήματα ‘βραστερότητας’ είναι αλήθεια. Μου έχει τύχει όμως με βιολογικά όσπρια που πήγαν για πέταμα. Στην Ελλάδα καυχόμαστε όμως ότι έχουμε μια μοναδική φακή σε ποιοτικά χαρακτηριστικά που λέμε ότι είναι ‘η καλύτερη στον κόσμο’. Την φακή Εγκλουβής. Που πωλείται μάλιστα σε τιμή που ανατρέπει πλήρως το νόημα στην παροιμία του Ησαύ, περί πινακίου φακής. Είναι μια φακή που παράγεται με εντελώς παραδοσιακό τρόπο σε ένα οροπέδιο στην Λευκάδα με το τοπωνύμιο Εγκλουβή, η οποία είναι μικρή, ιδιαίτερα νόστιμη και σαφώς πιο βραστερή απ’ οποιαδήποτε άλλη ποικιλία. Όπως φαντάζεστε, η παραγωγή είναι πολύ περιορισμένη και πάει κυρίως σε εξαγωγές, με μια μικρή ποσότητα να διατίθεται στην εγχώρια αγορά. Στα πλαίσια της έρευνας για την συνταγή και για την ανάδειξη της πιο νόστιμης συνταγής δοκίμασα και φακή Εγκλουβής, αλλά κατέληξα να μην την χρησιμοποιήσω στη σούπα. Κυρίως επειδή είναι πανάκριβη και δυσεύρετη, άρα δεν ανταποκρίνεται σ΄ αυτό που εσείς θα βρείτε ως πρώτη ύλη και θα κάνετε σπίτι σας. Έτσι για την εκτέλεση της συνταγής που φωτογραφήθηκε χρησιμοποίησα μια πολύ νόστιμη φακή που αγόρασα το καλοκαίρι από παραγωγό στις Πρέσπες, η οποία όμως είχε ακριβώς την ίδια μαγειρική συμπεριφορά με τις κλασικές καλές μάρκες που αγοράζουμε όλοι μας. Η φακή Εγκλουβής όμως έχει εμφανώς διαφορετική μαγειρική συμπεριφορά. Βράζει και μαλακώνει πάρα πολύ γρήγορα. Αρχίζει να χυλώνει εκεί που οι άλλες φακές αρχίζουν να μαλακώνουν. Επειδή λοιπόν είναι νόστιμη και πολύτιμη σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω και να την προτείνω, όχι στη σούπα, αλλά σαν βάση μιας πολύ νόστιμης σαλάτας φακής, που σας την παραθέτω ως μπόνους συνταγή, μέσα στη συνταγή για τις φακές σούπα, μια και όπως πάμε θα τρώμε για αρκετό καιρό φακές συχνά, οπότε να μη τις βαρεθούμε. Φακές Εγκλουβής σαλάτα αλ Caruso Η ιδέα είναι μια ανάμειξη βρασμένης, αλλά όχι χυλωμένης φακής Εγκλουβής, που στέκει στο στόμα (αλ ντέντε) με φρέσκα λαχανικά που θα δώσουν γλυκάδα, οξύτητα και καυτερή γεύση πάνω στο βασικό υλικό, σερβιρισμένα όλα κρύα βέβαια. Χρησιμοποίησα 200 γρ. φακές Εγκλουβής που αφού τις καθάρισα από πέτρες (ήταν πολύ Rock ομολογουμένως) τις έβαλα σε ένα κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τις έβρασα για 25’. Τις ξέβγαλα με κρύο νερό και τις πρόσθεσα σε ένα μίγμα που είχα φτιάξει από τα εξής υλικά: 250 γρ. ανάμεικτα πορτοκαλί και μαύρα ντοματάκια πομοντόρια Κρητικά κομμένα στα τρία, 4 μικρά φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, ½ πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά καυτερή πολύ ψιλοκομμένη, άνηθο και λίγο δυόσμο. Τα ανακάτεψα και έβαλα ελαιόλαδο και κρέμα μπαλσάμικο. Απλό και υπέροχο πιάτο με μια πανδαισία χρωμάτων, γεύσεων και υφών που ταιριάζει σε κάθε τραπέζι. Το αποτέλεσμα αποδείχτηκε μάλιστα ικανό να κάνει ανθρώπους που δεν βάζουν φακές στο στόμα τους, να πάρουν δυο φορές απ’ τη σαλάτα (έτσι Όλγα; Και λίγα λέω!). Προφανώς η σαλάτα δουλεύει και με άλλα ντοματάκια, κανονικά κόκκινα πομοντόρια, όπως και με κανονική φακή, ιδανικά ψιλή, βρασμένη τόσο όσο να είναι αλντέντε αλλά να τρώγεται. Υποθέτω ότι με κανονική φακή αυτός ο χρόνος είναι τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο πιο πολύ απ’ ότι με Εγκλουβής, δηλαδή περί τα 35′-40′ λεπτά, αλλά αν κάνετε αυτή τη συνταγή, ελέγξτε καλύτερα τους χρόνους σε σχέση με τη πρώτη ύλη σας. Περί Ηλία Μαμαλάκη(*) Πριν επιστρέψουμε στη βασική συνταγή για σούπα Φακές αλ Caruso, να πούμε σ’ αυτό το σημείο, ότι η ιδέα για την ανάπτυξη του άρθρου αυτού στις περιοχές που άγγιξα, απ’ τη Παλαιά Διαθήκη στην Ινδία και απ’ την Εγκλουβή, στη σούπα, ήταν του Ηλία Μαμαλάκη που μου είχε προτείνει το καλοκαίρι ένα τέτοιο χειρισμό του θέματος. Και ξέρω ότι παρόλο που ίσως διαφωνεί με τις νεωτεριστικές παρεμβάσεις μου στη παραδοσιακή συνταγή (βάζοντας σέλερι και μπαλσάμικο), θα απολαύσει αυτό το άρθρο για ένα φαγητό που λατρεύει! Γι’ αυτό και του το αφιερώνω, αναγνωρίζοντας με τον ελάχιστο τρόπο, το πόσα καλά έχει κάνει για να αναδείξει την Ελληνική παραδοσιακή μαγειρική και να βάλει το κέφι και την καλή διάθεση, πίσω στη κουζίνα. Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά που έχει προσφέρει ως έμπνευση και ως παρακαταθήκη γνώσης της παράδοσης, σε μας που ήρθαμε να υπηρετήσουμε τη γαστρονομία πιο πρόσφατα, με τον δικό μας διαφορετικό, νεωτερικό τρόπο. Φακές Σούπα αλ Caruso Χαρακτηριστικά της συνταγής: Πολύ απλή, εύκολη, καθημερινή συνταγή που θέλει περί τη μια ώρα συνολικά. Ένα φαγητό εξαιρετικής διατροφικής αξίας και νοστιμιάς, με πολύ χαμηλό κόστος, δεδομένου ότι οι φακές πωλούνται περίπου στα 3€/κιλό ενώ βρίσκετε και με 1.5€. Εκτός κι’ αν πάρετε φακές Εγκλουβής οπότε πάτε στα 15€/κιλό. Θα τις βρείτε δύσκολα σε επιλεκτικά μπακάλικα και ντελικατέσεν. (εγώ τις βρήκα στο παντοπωλείο-τυροκομείο Κωσταρέλου στα Βριλήσσια που έχει και καταπληκτική φέτα για να συνοδέψει τις φακές σας (Λεωφ. Πεντέλης 46, τηλ. 210 8104470). Τώρα αν με ρωτήσετε αν οι φακές Εγκλουβής είναι τόσες φορές πιο νόστιμες, όσες φορές είναι πιο ακριβές, θα σας πω ευθαρσώς όχι. Αλλά αξίζει να δοκιμάσετε σίγουρα. Και να τις χρησιμοποιείτε επιλεκτικά. Μην τρελαθούμε κι’ολας! Η ιδιαιτερότητά του φαγητού, είναι το ότι η φακή ως πρώτη ύλη, ανάλογα με την προέλευση της και τον τύπο της, έχει διαφοροποιήσεις στο χρόνο που βράζει και χυλώνει. Έτσι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το πόσο χρόνο χρειάζεται να ολοκληρωθεί το φαγητό μαγειρικά, ούτε ποια είναι η ποσότητα του νερού που χρειάζεται, προκειμένου να χυλώσει όπως πρέπει. Γι’ αυτό προτείνουμε να βάζετε μια αρχική ποσότητα βρασμένου νερού και να συμπληρώνετε μετά από ένα σημείο, ανάλογα με το πως λειτουργεί η πρώτη ύλη που επιλέξατε. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στη συνταγή φακής σούπα, με πρώτη κλασική την πρόσθεση ντομάτας, συνήθως σε μορφή πελτέ. Προσωπικά την βρίσκω άστοχη, γιατί η ντομάτα αφαιρεί την ένταση της γεύσης της φακής και επιπεδοποιεί το σύνολο, αλλά εδώ πλέον κινούμαστε στα όρια μεταξύ μαγειρικής δεοντολογίας και προσωπικού γούστου. Μια ενδιαφέρουσα δημιουργική παραλλαγή που μου πρότεινε η σεφ Ελένη Δοξιάδη, κινείται στη λογική Ινδικού Dahl και είναι με κάρυ ως βασικό καρύκευμα, τσίλι που εντείνει τον spicy χαρακτήρα, κόκκινη πιπεριά που δίνει χρώμα και φλούδα πορτοκαλιού που βγάζει αρώματα, μια συνταγή που θα δοκιμάσω λίαν προσεχώς, οπότε και θα αποκαλύψω όλες της τις λεπτομέρειες. Υλικά (για 4 άτομα) 500 γρ. φακές 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλες 1-2 κλωνάρια σέλερι, χωρίς τα φύλλα, ψιλοκομμένο 4 σκελίδες σκόρδο 4 φύλλα δάφνης 180 ml ελαιόλαδο + έξτρα για το σερβίρισμα 50 ml. Ξύδι Balsamico + έξτρα για το σερβίρισμα 2-2 ½ λίτρα ζεστό νερό 1 κ.γ. αλάτι 1/8 κ.γ. πιπέρι Παρασκευή 1. Προετοιμάζετε τα υλικά: Ψιλοκόβετε κρεμμύδι και σέλερι, κόβετε σε ροδέλες το καρότο, καθαρίζετε τα σκόρδα. Αν οι φακές σας δεν είναι από συσκευασία μεγάλης εταιρίας καλό είναι να τις απλώσετε σε ένα ταψί και μετακινώντας λίγες–λίγες, με το χέρι, να ελέγξετε ότι δεν έχουν πετρούλες (Ειδικά αν είναι φακές Εγκλουβής ή χύμα). 2. Σοτάρισμα: Βάζετε το λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει σε μεσαία προς χαμηλή φωτιά και προσθέτετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο. Ανακατεύετε και τα σοτάρετε σιγά-σιγά για ένα 10λεπτο περίπου ώστε να βγάλουν τη νοστιμιά τους. 3. Παρασκευή σούπας: Προσθέτετε τις φακές, τη δάφνη και το σκόρδο. Σοτάρετε μαζί με τα λαχανικά για άλλα τρία λεπτά. Προσθέτετε 1 ½ λίτρο βρασμένο νερό, τα 50 ml. του Balsamico και ανακατεύετε. Μόλις πάρουν βράση, σε χαμηλή πάντα φωτιά, βάζετε καπάκι στη κατσαρόλα και αφήνετε να βράσουν για 30 λεπτά, αν πρόκειται για κανονικές φακές (ή 15 αν πρόκειται για φακές Εγκλουβής). Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και ελέγχετε αν και πόσο ακόμη νερό χρειάζονται για να φτάσουν στο σημείο να χυλώσουν, να βγάλουν δηλαδή όλη τη νοστιμιά τους στο νερό, δίνοντας στη πορεία καφέ χρώμα στη σούπα που γίνεται παχύρευστη. Συμπληρώνετε μία ή δύο φορές από λίγο νερό για να μην μείνει στο τέλος αραιή η σούπα και οι φακές είναι νερόβραστες όπως ταιριάζουν σε λογική σαλάτας και όχι σούπας. Στις περισσότερες φακές του εμπορίου που έχω μαγειρέψει όπως και σ’ αυτές της συνταγής που ήταν χύμα, αγορασμένες από παραγωγό στις Πρέσπες, η σούπα φτάνει στην επιθυμητή πυκνότητα μεταξύ 45 λεπτών και 1 ώρας. Οι φακές Εγκλουβής, όπως έχω ξαναπεί, βράζουν και μαλακώνουν πολύ νωρίτερα, οπότε υπολογίστε λίγο πάνω απ’ την μισή ώρα για φακές σούπας. Σερβίρισμα: Αφήνετε τη σούπα φακές για τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο, ώστε να πέσει η θερμοκρασία σε σημείο που να μπορείτε να απολαύσετε τη γεύση. Σερβίρετε στα πιάτα, προσθέτοντας ο καθένας κατά βούληση ωμό λάδι και λίγο ακόμη μπαλσάμικο, (δοκιμάστε επίσης και κρέμα μπαλσάμικο), ώστε να ακούγεται η γλυκόξινη γεύση του, λίγο πάνω απ’ την comforting υφή και οικεία γεύση της φακής. Συνοδέψτε απαραίτητα από ωραίο ψωμί και καλή φέτα. Μόλις μεταμορφώσατε την ταπεινή φακή σε μια γευστική πολυτέλεια. Που μάλιστα δεν φορολογείται… Πεντανόστιμες Φακές Σούπα και σαλάτα με Φακές Εγκλουβής 4.48/5 (89.58%) 71 votes Print PDF
Πηγή: caruso.gr
Πριν αρκετά χρόνια επισκέφτηκα τα καταπληκτικά Ζαγοροχώρια.Κατάφερα λοιπόν να δοκιμάσω κάποια τοπικά τους εδέσματα.Ένα από αυτά ήταν και η αλευρόπιτα!Μια πεντανόστιμη και πανεύκολη πίτα της στιγμής!!! Υλικά: 3 χούφτες αλεύρι 2 αυγά 200γρ φέτα τριμμένη βούτυρο 1 πρέζα αλάτι νερό(1-1 1/2 φλ. τσαγιού περίπου) Εκτέλεση: Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το αλεύρι,λίγο λίγο το νερό και ένα ένα τα αυγά ανακατεύοντας μέχρι να ομογενοποιηθούν και να γίνουν ένας χυλός Ρίχνουμε το μείγμα σε ένα καλά βουτυρωμένο ταψί και το απλώνουμε να πάει παντού Κόβουμε μικρά κομματάκια βουτύρου και τα σκορπάμε πάνω στον χυλό Από πάνω πασπαλίζουμε την τριμμένη φέτα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει Πηγή συνταγής:Ήλιάς Μαμαλάκης http://www.eliasmamalakis.gr
Πηγή: olgascuisine.blogspot.gr
Αυτή είναι μία γρήγορη συνταγή την οποία είχα δει στην εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη σε κάποια φάση και αποφάσισα επιτέλους να την δοκιμάσω. Ισπανική ομελέτα με πατάτες και κρεμμύδια Υλικά: 2 μέτριες πατάτες 2 κρεμμύδια ξερά τριμμένο σκόρδο αλάτι πιπέρι πάπρικα θυμάρι 5 αυγά ελαιόλαδο Εκτέλεση: 1) Καθαρίστε τα κρεμμύδια και τις πατάτες. Κόψτε τα και τα δύο σε λεπτές μικρές φέτες. 2) Βάλτε ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι έτσι ώστε να καλύψει καλά τον πάτο. 3) Βάλτε το τηγάνι σε δυνατή φωτιά και προσθέστε στο τηγάνι τα κρεμμύδια με τις πατάτες. Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας προσθέστε αλάτι, πιπέρι, σκόρδο, πάπρικα και θυμάρι. Ανακατέψτε καλά και χαμηλώστε τη φωτιά σε μέτρια για να μαλακώσουν σιγά σιγά οι πατάτες και τα κρεμμύδια χωρίς να πάρουν χρώμα όμως (θα πάρει 10 με 15 λεπτά). 4) Χτυπήστε τα αυγά με λίγο αλάτι και πιπέρι σε ένα μπολ και μόλις τα λαχανικά μαλακώσουν προσθέστε τα αυγά. Μην ανακατέψετε. Όταν θα ψήνετε το αυγό από κάτω προσπαθήστε να σπάτε την κρούστα έτσι ώστε να πηγαίνει ωμό αυγό στον πάτο και να ψήνεται. 5) Μόλις τα αυγά έχουν αρχίσει να σταθεροποιούνται αναποδογυρίστε την ομελέτα σε ένα πιάτο και ρίξτε την ανάποδα πάλι μέσα στο τηγάνι. Αφήστε την να μαγειρευτεί έως ότου η ομελέτα πάρει χρυσαφί χρώμα. Μπορείτε να σερβίρετε την ομελέτα με ψητά ντοματίνια και φρυγανισμένο ψωμί. Μην βάλετε πολύ ελαιόλαδο στην αρχή γιατί θα γίνει πολύ βαριά η ομελέτα. Ελπίζω να σας αρέσει! Εύα
Πηγή: syntageseva.blogspot.gr
Φεύγοντας απ' το χωριό ο Δούκας μου έκανε δώρο ένα χταπόδι (που το είχε ψαρέψει φυσικά ο ίδιος). Κι έπρεπε να το φτιάξω άμεσα. Ψάχνω συνταγή για κρασάτο και βρίσκω μόνο μια που είχα βάλει παλιά για χταπόδι με καραμελωμένα κρεμμύδια . Απλό κρασάτο δεν είχα βάλει, αν και τη συνταγή την είχα και με διπλή παραλλαγή ως προς την εκτέλεση. Ευκαιρία λοιπόν, μόνο που το φάγαμε και φωτογραφία δεν έβγαλα :(. Η δεύτερη ιδέα μοιάζει μ' αυτή του Μαμαλάκη! Να σημειώσω πως τελικά ντομάτα δεν έβαλα (και δεν το μετάνιωσα). Υλικά 1 χταπόδι γύρω στο 1 κιλό 100 ml λάδι 1 φλιτζάνι κρασί + 1/2 νερό 1 μέτριο κρεμμύδι 1 κουταλιά πάστα τομάτας πιπέρι 3 φύλλα δάφνης Εκτέλεση Κόβω το χταπόδι σε κομμάτια – όχι πολύ μικρά γιατί μαζεύει. Βάζω τη χύτρα στη φωτιά να κάψει και προσθέτω το χταπόδι με το πιπέρι να βγάλει τα υγρά του. Τρίβω το κρεμμύδι και το προσθέτω. Όταν στεγνώσουν σβήνω με το κρασί, προσθέτω το νερό, κλείνω τη χύτρα και το αφήνω να σιγοβράσει για 20’ τουλάχιστον. Ανοίγω τη χύτρα, προσθέτω το λάδι, την τομάτα και τη δάφνη και αφήνω να βράσουν όλα μαζί για 10’ με ανοιχτή τη χύτρα. (Αν χρειάζεται δένω τη σάλτσα με λίγο κορνφλάουρ διαλυμένο σε μισό φλιτζανάκι κρύο νερό). Εκτέλεση 2 Κόβω το χταπόδι σε κομμάτια – όχι πολύ μικρά γιατί μαζεύει. Τρίβω το κρεμμύδι. Βάζω σε κατσαρόλι το λάδι να κάψει, προσθέτω το χταπόδι και το κρεμμύδι και τα τσιγαρίζω. Όταν στεγνώσουν σβήνω με το κρασί (να σχηματίζει ατμό). Προσθέτω την τομάτα το πιπέρι και το φύλλο δάφνης και τα αφήνω να σιγοβράσουν για αρκετή ώρα (20’ - 30' σε χύτρα ταχύτητας!). Μπορώ να αντικαταστήσω το κρασί με ξύδι. Συνοδεύεται όμορφα από πατάτες τηγανιτές.
Πηγή: gevseis.blogspot.gr
Ό μουσακάς στο Cucina Caruso όπως έχετε διαπιστώσει με τις συνταγές μας εδώ και εδώ, αποτελεί αγαπημένο πεδίο δημιουργικής έμπνευσης και εκμοντερνισμού της Ελληνικής κουζίνας. Και ο λόγος είναι ότι θεωρούμε ότι ενώ η σύνθεση του πιάτου εκφράζει ιδανικά τη λόγια ελληνική γαστρονομία, η συνταγή έχει μείνει σχετικά στατική μέσα στα χρόνια, ενώ έχει περιθώρια δημιουργικής εξέλιξης ως ένα αστικό πιάτο. Έγραψε χαρακτηριστικά ο Χρίστος Ζουράρις στον υπέροχο Δειπνοσοφιστή (εκδόσεις Ίκαρος), μιλώντας για την εξέλιξη της κουζίνας μας και την σχέση δημώδους και λογίας κουζίνας: Ο μουσακάς κείται εντός και εκτός της δημώδους παραδόσεως, δηλαδή επιτελεί ιδανικά τη λειτουργία ενός λογίου παρασκευάσματος.… Εμπνέεται από το κρατούν σ’ ένα τόπο μητρώο γεύσεων και επιτυγχάνει τον εμπλουτισμό του μ’ έναν έλλογο γαστρονομικό προβληματισμό συμβάλλοντας έτσι στην ανακαίνιση της κουζίνας.Ο μουσακάς επέπρωτο δυστυχώς να μην ανοίξει νέους δρόμους. Και η κουζίνα μας παρέμεινε στάσιμη. Για ένα δυσεξήγητο από την ιστορία λόγο η λόγια κουζίνα δεν μπόρεσε ν’ ανθήσει σε ένα τόπο σαν τον δικό μας, όπου η υπόλοιπη λόγια παράδοση όχι μόνον συγκρούσθηκε μέχρις αίματος με τη δημώδη, αλλά παρήγαγε έργο του οποίου τη συνεισφορά στην καθόλου παιδεία μας αρχίζουμε όλοι σιγά σιγά ν’ αναγνωρίζουμε.… Και μια συμβουλή σε όσους αγαπούν την παραδοσιακή κουζίνα: τα πράγματα πρέπει ν’ αλλάζουν αν θέλουμε να παραμείνουν τα ίδια. Για να κρατάμε λοιπόν ψηλά την αξία του παραδοσιακού μουσακά μας, πρέπει να εξελίσσουμε εν παραλλήλω δημιουργικές εκδοχές του που τιμούν το πρωτότυπο, μένοντας πιστές στη σύνθεση των γεύσεων και υλικών του, στο “κρατούν μητρώο γεύσεων”. Και ακριβώς μια τέτοια ιδέα είναι τα μπουρεκάκια της συνταγής μας. Η ιδέα για τα μπουρεκάκια μουσακά προέκυψε δουλεύοντας με τον συνεργάτη μου, chef του ξενοδοχείου Ηρώδειο, Μανώλη Μαυριγιαννάκη (δικιά του ήταν) πάνω στο μενού του all-day χώρου La Vista Optimista στο Μοναστηράκι. Εκεί χρειαζόμασταν μερικά ξεχωριστά πιάτα που να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες για ένα μεζέ, τόσο των Ελλήνων που κατεβαίνουν στο Μοναστηράκι για βόλτα ή ψώνια, όσο και τουριστών που ανεβαίνουν στον 3ο όροφο για να απολαύσουν ένα ελληνικό σνάκ με θέα την Ακρόπολη. Κάτι που να βγαίνει εύκολα σε μια μικρή κουζίνα, αλλά παράλληλα να προσφέρει την γευστική ικανοποίηση που ταιριάζει σε έναν exclusive χώρο, όπου το μενού υπογράφεται απ’ το Cucina Caruso. Περιττόν να σας πω, πως το πιάτο (που εκεί έχει ραγού, όχι κιμά) πάει «σφαίρα» και στα δύο κοινά, Ελλήνων και τουριστών! Έτσι, στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς βίντεο-συνταγών υπό το concept “Νόστιμες πίτες με έμπνευση απ΄την Ελληνική παράδοση” με τον Ηλία Μαμαλάκη που πραγματοποιείται χάρη στην ευγενική χορηγία της Χρυσής Ζύμης, είπα να πάρω εγώ το πάνω χέρι απ’ τον Ηλία και να προβάλλουμε την νεοτερική εκδοχή του μουσακά μας ως μπουρεκάκι. Ιδέα, με την οποία οφείλω να πω, πως ο Ηλίας ενθουσιάστηκε! Γιατί είναι μια απλή αλλά φρέσκια γαστρονομική ιδέα που δημιουργεί περιέργεια και ενδιαφέρον σε ευρύ κοινό, ακριβώς γιατί είναι βατή, είναι εύκολο δηλαδή να φανταστεί κανείς τον μουσακά να εντάσσεται σε ένα μπουρεκάκι ως φόρμα, μια και το μπουρεκάκι είναι οικείο στο Ελληνικό τραπέζι. Το μόνο που έχω να σας πω είναι αν θέλετε να μιλάνε για τη μαγειρική σας και τις ιδέες σας, δοκιμάστε το σε κάποια συγκέντρωση σπίτι σας και όλοι θα ζητάνε τη συνταγή! Αν δε αποφασίσετε να παίξετε δημιουργικά ένα επίπεδο πιο πάνω και προσθέσετε μια ψιλοκομμένη, καπνισμένη μελιτζάνα στη γέμιση, στη λογική της τελευταίας συνταγής μας για μουσακά, τότε πραγματικά θα παραμιλάνε. Χαρακτηριστικά της συνταγής: Δεν θα την χαρακτηρίζαμε εύκολη μια και μιλάμε για 3 ξεχωριστές παρασκευές (μελιτζάνα, κιμά και μπεσαμέλ), μετά μια σύνθεση σε μπουρεκάκι και τέλος τηγάνισμα. Απ’ την άλλη δεν έχει κάποια σημαντική τεχνική πρόκληση όπου μπορεί να γίνει “μια στραβή” και να αποτύχει η συνταγή (αν και ξέρετε ότι οι δικές μας συνταγές ακόμη και οι τεχνικά δύσκολες, πάντα βγαίνουν χάρη στις λεπτομερείς οδηγίες).Θα σας πάρει συνολικά περί το δίωρο και κάτι ψιλά ανάλογα με τη πείρα και ταχύτητά σας στην κουζίνα. Αξίζει πάντως η παρασκευή μέχρι και το στάδιο 4 να γίνει μια μέρα που είστε ελεύθεροι και να καταψύξετε τα μπουρεκάκια ώστε να είναι έτοιμα να τηγανιστούν την σημαντική εκείνη μέρα που θα έχετε κόσμο που θέλετε να εντυπωσιάσετε. Υλικά (για περίπου 40 μπουρεκάκια) 1 συσκευασία χωριάτικο φύλλο Χρυσή Ζύμη (τουλάχιστον*)3 μελιτζάνες ψημένες σε φέτες στο φούρνο250 ml. ελαιόλαδο Για τον κιμά:1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο1 καρότο ψιλοκομμένο1 μπαστούνι σέλερι ψιλοκομμένο400 γρ. κιμά μοσχαρίσιο από ελιά ή σπάλα70 ml. ελαιόλαδο70 ml. κόκκινο κρασί250 γρ. ντομάτα στο τρίφτη Μπάρμπα Στάθηαλάτι, πιπέρι Για την μπεσαμέλ:50 γρ. βούτυρο Lurpak50 γρ. αλεύρι500 ml. γάλααλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο100 γρ. τριμμένη γραβιέρα Για το ντιπ γιαουρτιού:250 γρ. γιαούρτι στραγγιστόβασιλικός, γλυκιά κόκκινη πάπρικα, αλάτι , ελαιόλαδο * ανάλογα με το πως θα επιλέξετε να τυλίξετε τα μπουρεκάκια σας, ενδέχεται να χρειαστεί περισσότερη ποσότητα φύλλου από μια συσκευασία. Καλό είναι να έχετε 2 αν θέλετε τη μέγιστη ποσότητα από μπουρεκάκια. Διαδικασία Παρασκευής: 1. Ετοιμάζετε τις μελιτζάνες: Κόβετε τις μελιτζάνες σε φέτες και όσες χωράνε, τις βάζετε πάνω σε ένα λαδόχαρτο στο ταψί του φούρνου, και με το πινέλο τις αλείφετε με ελαιόλαδο και απ’ τις δύο πλευρές. Τις βάζετε σε προθερμασμένο φούρνο με πάνω-κάτω αντιστάσεις στους 180ºC, σε ψηλό ράφι, για 8 λεπτά απ’ τη κάθε πλευρά, να ψηθούν. Επαναλαμβάνετε με τις υπόλοιπες μελιτζάνες. Όταν κρυώσουν τις βάζετε σε ξύλο κοπής και τις κόβετε σε μικρά κομματάκια. 2. Ετοιμάζετε τον κιμά: Βάζετε ελαιόλαδο να ζεσταθεί σε ήπια ένταση, σε χαμηλή κατσαρόλα (ταβά) και όταν ζεσταθεί ρίχνετε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδι, καρότο και σέλερι και τα ανακατεύετε να σοταριστούν περί τα 10’ λεπτά να μελώσουν. Στη συνέχεια ρίχνετε τον κιμά να σοταριστεί κι’ αυτός , να πάρει χρώμα, ανεβάζοντας την ένταση της εστίας για μέγιστη θερμοκρασία μια και είναι κρέας. Όταν σε 5-6 λεπτά πάρει χρώμα, προσθέτετε το κρασί και αφήνετε τον κιμά να σοταριστεί μ’ αυτό μέχρι να εξατμιστεί όλο. Τότε προσθέτετε την ντομάτα και αλατοπιπερώνετε. Αφήνετε σε ανοιχτή κατσαρόλα και σε χαμηλή ένταση να σιγοβράζει μέχρι να φύγουν όλα τα υγρά σε περίπου 10’. Όταν ετοιμαστεί ο κιμάς αφαιρείτε απ’ το μάτι και τον βάζετε σε μπασίνα (μεγάλο μεταλλικό μπολ) για να κρυώσει. 3. Ετοιμάζετε την μπεσαμέλ: Σε κατσαρόλα σε ήπια ένταση βάζετε το βούτυρο και όταν λιώσει προσθέτετε το αλεύρι και ανακατεύετε με το σύρμα μέχρι να δημιουργηθεί αυτή η κολλώδης ουσία που ονομάζεται roux (ρου). Εκεί σιγά –σιγά θα προσθέσετε το μισό γάλα (καλό είναι να είναι ζεσταμένο, όχι βρασμένο) ανακατεύοντας για να ενσωματωθεί στο ρου, δημιουργώντας την σάλτσα μπεσαμέλ σταδιακά. Αφού ενσωματώσετε σταδιακά τη μισή ποσότητα του γάλακτος, μπορείτε να ρίξετε την υπόλοιπη όλη μαζί μέσα στο μίγμα και δουλεύοντάς την με το σύρμα να την φέρετε σε μια επαρκή πυκνότητα. Προσθέστε αλατοπίπερο, μοσχοκάρυδο και τέλος το τριμμένο τυρί στη μπεσαμέλ σας και αφήστε τη να κρυώσει πριν δέσει με τα υπόλοιπα υλικά, ως το συγκολλητικό στοιχείο της γέμισης στα μπουρεκάκια μουσακά. 4. Ετοιμάζετε την γέμιση και γεμίζετε τα μπουρεκάκια: Αφού έχουν κρυώσει ο κιμάς, οι μελιτζάνες και η μπεσαμέλ (επειδή η γέμιση σε φύλλο πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου και όχι ζεστή, αλλιώς θα μαλακώσει το φύλλο σας, όποιο κι’ αν είναι) τα αναμιγνύετε καλά σε μπασίνα για να δημιουργήστε την «φάρσα» για τα μπουρεκάκια. Η λέξη φάρσα εδώ, σημαίνει γέμιση σε γλώσσα μαγείρων προερχόμενη απ’ τη γαλλική γλώσσα και όχι φάρσα με την έννοια του αναπάντεχου αστείου εις βάρος κάποιου! Έχετε βεβαίως βγάλει το χωριάτικο φύλλο της Χρυσής Ζύμης απ’ την κατάψυξη τουλάχιστον 2 ώρες πριν για να ξεπαγώσει ή απ’ τη προηγούμενη και το έχετε αφήσει στο ψυγείο. Απλώνετε τα φύλλα στον πάγκο, και με μαχαιράκι τα κόβετε στο μέγεθος των επιθυμητών λωρίδων για να κάνετε τα μπουρεκάκια σας (προτείνω στη μεγάλη πλευρά, να βγάλετε 3 κανονικά κυλινδρικά μπουρεκάκια και αν θέλετε να δοκιμάσετε και το κόλπο που δείχνει ο Ηλίας με τα τρίγωνα, τότε θα χωρίσετε το φύλλο για 2 μπουρεκάκια πιο μακριά και ένα τρίγωνο με το υπόλοιπο του φύλλου). Βάζετε φάρσα με το κουτάλι κατά μήκος της πλευράς αφήνοντας τουλάχιστον 2 πόντους περιθώριο απ’ τις δύο πλευρές . Τυλίγετε τις πλάγιες πλευρές για να κλείσετε τη γέμιση μέσα σαν σε φάκελλο και στη συνέχεια ρολάρετε το φύλλο ώστε να γυρίσει 2 φορές γύρω απ’ το μπουρεκάκι. Στην άκρη με πινέλο περνάτε ασπράδι αυγού για να κολλήσει καλά.Αφού ετοιμάσετε όσα μπουρεκάκια θέλετε, τα βάζετε για τουλάχιστον 10-15’ στη κατάψυξη να δέσουν. Μπορείτε να τα αφήσετε στη κατάψυξη και μέρες ή και μήνες και να βγάζετε όσα χρειάζεστε, όποτε θέλετε να τηγανίσετε. 5. Τηγανίζετε τα μπουρεκάκια: Σε ευρύχωρο τηγάνι (ή και φριτέζα) βάζετε τουλάχιστον ένα δάκτυλο ελαιόλαδο να κάψει στους 160ºC και με προσοχή βάζετε μέσα όσα μπουρεκάκια χωράνε άνετα. Μην το γεμίσετε γιατί θα πέσει η θερμοκρασία του λαδιού (καθώς είναι απ’ τη κατάψυξη) και δεν θα πάρουν εύκολα το σωστό χρώμα. Τα γυρνάτε με προσοχή με λαβίδα μόλις πάρουν χρώμα από κάτω και όταν χρυσίσουν παντού τα αφαιρείτε και τα ακουμπάτε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας, να στεγνώσουν. Επαναλαμβάνετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί, αφήνοντας ένα λεπτό ανάμεσα στα τηγανίσματα ώστε να προλαβαίνει ν’ ανεβαίνει η θερμοκρασία του λαδιού εκεί που πρέπει. Υπόψη ότι τα μπουρεκάκια είναι πολύ καυτά για να τα δοκιμάσετε μόλις βγουν απ’ το τηγάνι και υπολογίστε ότι θέλουν τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο για να δέσουν τα υλικά της γέμισης καθώς θα πέφτει η θερμοκρασία, ώστε να είναι ιδανικά στη γεύση. 6. Ετοιμάζετε το ντιπ του Ηλία: Σε ένα μπολ ανακατεύετε γιαούρτι, βασιλικό, γλυκιά πάπρικα, αλατοπίπερο και λίγο ελαιόλαδο και έχετε ένα απλό, δροσερό και νόστιμο ντιπ για να συνοδεύσει τα τραγανά μπουρεκάκια! Σερβίρισμα: Σίγουρα μετά από 10 λεπτά που τηγανίστηκαν να μην κάψετε κανένα ουρανίσκο απ’ τη καυτή γέμιση, παρόλο που ξέρω ότι ανυπομονείτε. Όπως τα σέρβιρε ο Ηλίας στο βίντεο, με το ντιπ στο κέντρο και τα μπουρεκάκια γύρω-γύρω είναι μια πολύ ωραία ιδέα για πιάτο ή πιατέλα. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τα πιάτα της ΙΩΝΙΑ απ’ τη σειρά KYTHERA που μας δένουν με κάθε νεοτερική παρασκευή βασισμένη πάνω σε παραδοσιακή συνταγή, που συχνά κάνουμε στο Cucina Caruso. Επίσης χρησιμοποιήσαμε στο μαγείρεμα την ανοξείδωτη ημιχύτρα Family Fest σε ρόλο ταβά και μια ακόμη ανοξείδωτη κατσαρόλα της FamilyFest για την μπεσαμέλ, όπως και το αντικολλητικό τηγάνι της σειράς Mosaic, που όλα κάνουν και για τις επαγωγικές εστίες της Neff στις οποίες μαγειρεύουμε στο στούντιο.
Πηγή: caruso.gr
Οι κεφτέδες είναι ανάμεσα στα 5 πιο αγαπημένα μου Ελληνικά φαγητά. Όσοι διαβάζουν το Caruso συστηματικά και από παλιά, θα θυμούνται μια συμμετοχική διαδικασία με πειραματισμούς και τυφλές γευστικές δοκιμές που είχα κάνει τον Δεκέμβρη του 2014, δηλαδή πριν 9 χρόνια σχεδόν, προκειμένου να βγάλουμε την “τέλεια συνταγή για κεφτεδάκια”. Μια συνταγή κεφτέδων που πολύς κόσμος ακολούθησε με μεγάλη επιτυχία αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για το αποτέλεσμα, που χαρακτηριζόταν ως αφράτο και αρωματικό από μέσα, αλλά παράλληλα νόστιμο και τραγανό απ’ έξω, όπως άλλωστε είχε ως στόχο! Το μοναδικό μειονέκτημα αυτής της συνταγής ήταν η μάλλον περίπλοκη μεθοδολογία με ανάμιξη δύο ειδών κρέατος προκειμένου να έχουμε το επιθυμητό ποσοστό λιπαρών, με την δημιουργία μαρέγκας απ’ τ’ ασπράδια που έμπαινε στο μίγμα για να δημιουργήσει την αφράτη υφή εσωτερικά και μια ευρεσιτεχνία στο τρόπο τηγανίσματος που είχε προταθεί από ένα συμμετέχοντα στη διαδικασία. Όλα αυτά ναι μεν έφερναν το ευκταίο αποτέλεσμα, αλλά κατέτασσαν την συνταγή ως σχετικά κοπιώδη και σύνθετη. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΤόσα χρόνια μετά λοιπόν, επιστρέφω στους κεφτέδες με περισσότερη ωριμότητα και με σαφή διάθεση διευκόλυνσης του οικιακού μάγειρα προκειμένου να του κάνουμε πιο απλή και γρήγορη τη δουλειά του, γιατί ναι, έχουμε κι άλλες έννοιες σ’ αυτ’η τη ζωή εκτός απ’ τη μαγειρική, ακόμη και μεις οι μερακλήδες. Αλλά παράλληλα, επεδίωκα να προτείνω μια εναλλακτική χωρίς συμβιβασμό στη νοστιμιά, τα αρώματα και τις υφές, σε σχέση με την παλιά συνταγή. Με βάση λοιπόν μια πρόταση του φίλου Ηλία Μαμαλάκη, άρχισα να κάνω τα κεφτεδάκια με κιμά από μοσχαρίσια λάπα που έχει περίπου 75% λίπος, αντί να κάνω μίξη χοιρινού με μοσχαρίσιο, απλοποιώντας την διαδικασία αγοράς, ενώ η νοστιμιά στο αποτέλεσμα δεν επηρεάστηκε. Έχοντας να σερβίρω αυτούς τους κεφτέδες στο εστιατόριο που είχα ανοίξει στη Τήνο το καλοκαίρι του 2016, αναγκάστηκα επίσης να καταργήσω για λόγους ευκολίας, την ομολογουμένως καινοτομική ιδέα της μαρέγκας. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΑλλά βάζοντας λίγο ξύδι που βοηθά στο να βγουν οι κεφτέδες αφράτοι (καθώς εξατμίζεται στο τηγάνισμα) και ταυτόχρονα ενισχύει τις γεύσεις, πέτυχα αντίστοιχο αποτέλεσμα χωρίς κόπο. Σε πείραμα με πρόσθεση μαγειρικής σόδας που θεωρητικά ως συνδυασμός με το οξύ απ το ξύδι και το αυγό, δημιουργεί φυσαλλίδες που μεταφράζονται σε αφράτο εσωτερικό, δεν έφτασα σε αποτέλεσμα που να είναι ξεκάθαρα καλύτερο απ’ το “χωρίς σόδα”, οπότε το άφησα εις όφελος της απλότητας. Και βέβαια προσαρμοζόμενος στην εστιατορική λογική, κατήργησα την περίπλοκη πατέντα με το νερό στο τηγάνισμα, που λέρωνε και τη κουζίνα. Αλλά παρόλες τις μικρές αυτές αλλαγές το πιάτο πήγε σφαίρα εμπορικά, με τους πελάτες να είναι ενθουσιασμένοι με τη γεύση, τα αρώματα και την υφή σε συνθήκες εστιατορίου οπότε είμαι απόλυτα σίγουρος και για το σπίτι σας. Οι συγκεκριμένοι κεφτέδες AAA αλ Caruso λοιπόν, γίνονται πολύ εύκολα, με λίγα υλικά, πλάθονται αποκλειστικά σε μικρό μέγεθος μπουκιάς (25-30 γρ.), και αφού τηγανιστούν είναι τραγανοί απ’ έξω και αέρινοι από μέσα, γεμάτοι αρώματα από δυόσμο και μαϊντανό. Αυτό ακριβώς που οφείλουν να προσφέρουν οι νόστιμοι κεφτέδες! Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΤηγανίστηκαν δε σε μαντεμένιο βαθύ τηγάνι της Lodge για να διατηρείται υψηλή η θερμοκρασία και να μη πετιόνται λάδια στη κουζίνα. Έχουμε και μεις τα μικρά φετίχ μας! Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΧαρακτηριστικά της συνταγής: Εύκολη συνταγή που όλος ο κόπος και ο χρόνος αφιερώνεται στο πλάσιμο των μικρών κεφτέδων που μπορεί να πάρει περί τα 15-20’ ανάλογα με το πόσο γρήγοροι είστε. Θα χρειαστείτε περί τα 10’ στη προετοιμασία και μετά με δυο δόσεις στο τηγάνι άλλα 15’, οπότε μιλάμε για μια συνταγή που θα σας απασχολήσει συνολικά για 45’ περίπου. Δεν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες, η διαδικασία είναι απλή και το αποτέλεσμα απόλυτα εγγυημένο! Αν θέλετε πιο τσαχπίνικα αρώματα, μπορείτε να προσθέσετε περί τα 30 ml. ούζου και ίσως λίγο μάραθο μαζί. Αλλά η παραίνεσή μου είναι να μην προσθέσετε απολύτως τίποτα άλλο! Ειδικά όχι σκόρδο… Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΥλικά για 6 άτομα: 500 γρ. κιμάς μοσχαρίσιος από λάπα, περασμένος μια φορά150 γρ. τριμμένη φρυγανία (γαλέτα)150 γρ. κρεμμύδι αλεσμένο σε πελτέ σε πολυμίξερ50 γρ. μαϊντανός Άρωμα ψιλοκομμένος (φύλλα και μίσχοι μαζί)25 γρ. φρέσκος δυόσμος Άρωμα, ψιλοκομμένος (μόνο φύλλα)2 αυγά20 ml. λευκό ξίδι2 κ.σ. κλασικό ελαιόλαδο Χρυσελιά1 ½ κ.γ. αλάτι & ¼ κ.γ πιπέρι Για το πανάρισμα:Μίγμα από 50% αλεύρι και 50% τριμμένη φρυγανιά (περίπου 70 γρ. απ’ το καθένα) Για το τηγάνισμα: 200 ml. κλασικό ελαιόλαδο Χρυσελιά Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΔιαδικασία παρασκευής: 1. Ετοιμάζετε τον κιμά: Ανακατεύετε όλα τα υλικά σε ένα μπολ. Πλάθετε καλά τον κιμά ώστε να πάνε όλα παντού, φορώντας γάντια. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη2. Πλάθετε τα κεφτεδάκια: Πλάθετε στη συνέχεια –με κέφι και σκέρτσο– τα κεφτεδάκια σε μπαλάκια των 25-30 γρ. και τα ακουμπάτε σε σειρά, σε ένα ταψί που έχετε ρίξει λίγο αλεύρι. Αν έχετε χρόνο, καλό είναι να τα βάλετε στο ψυγείο για 30’ να σφίξουν. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη3. Πανάρετε τα κεφτεδάκια Λίγο πριν τηγανίσετε τα κεφτεδάκια, τα περνάτε από το μίγμα αλευριού και φρυγανιάς και τα πανάρετε, όσο ζεσταίνεται το ελαιόλαδο στο τηγάνι. Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη4. Τηγανίζετε τα κεφτεδάκια: Βάζετε το ελαιόλαδο να κάψει σε ευρύχωρο τηγάνι και όταν η θερμοκρασία έχει φτάσει τους 165°C-170°C, προσθέτετε σταδιακά μια δόση από κεφτεδάκια ώστε να χωράνε άνετα και να μη πέσει η θερμοκρασία του λαδιού απ’ τηn υπερβολική ποσότητα. Αφού τηγανιστεί η μία πλευρά τους και κάνουν κρούστα για περίπου 3′-4′ λεπτά, τα γυρνάτε με κουτάλι ή λαβίδα απ’ την άλλη, για άλλα 3′ περίπου λεπτά. Συνολικά υπολογίστε ότι χρειάζεται περίπου 6’ τηγάνισμα ανά κεφτέ, για το συγκεκριμένο μέγεθος. Τα αφαιρείτε με τρυπητή κουτάλα σε μια πιατέλα με χαρτί κουζίνας και προσθέτετε την επόμενη δόση, μέχρι να γίνουν όλα. Φωτογραφίες: Αφροδίτη ΧουλάκηΔιατηρούνται σε καλή θερμοκρασία για 10’+ λεπτά, οπότε σας παίρνει να κάνετε μέχρι και 3 δόσεις χωρίς να τα βάλετε στο φούρνο για να διατηρούνται ζεστά. Αν χρειάζεται, βάλτε τα στο φούρνο σας στους 60°C, σε λογική “θερμοθάλαμου”, για να διατηρηθούν ζεστά για περισσότερη ώρα. Σερβίρισμα: Στους κεφτέδες ταιριάζει το λεμόνι αλλά και μια καλή μουστάρδα Dijon. Συνοδεύονται ιδανικά από πατάτες τηγανητές ή πατάτες του μποξέρ που βλέπετε στις φωτογραφίες μας ή και με ένα απλό ντιπ από στραγγιστό γιαούρτι Όλυμπος 2% με λίγο δυόσμο, αλατοπίπερο και μια πρέζα ελαιόλαδο. Τόσο απλά και τόσο τέλεια! Φωτογραφίες: Αφροδίτη Χουλάκη
Πηγή: caruso.gr
